مطالعه اثر پکتین به عنوان افزودنی غذایی در مقابله با مسمومیت کادمیمی در ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio)

 این مطالعه به بررسی اثر حفاظتی پکتین بر تغییرات برخی فاکتورهای بیوشیمیایی خون ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با کادمیم پرداخته است. برای این منظور غلظت های مختلف زیرکشنده کادمیم (۱۲۵ و ۲۵۰ میلی­گرم در کیلوگرم جیره خشک) به تنهایی و هم­چنین به­صورت ترکیبی با  ۰/۵ درصد پکتین به جیره غذایی افزوده شد. بچه­ماهیان کپورمعمولی (میانگین وزنی ۷±۳۷/۵ گرم) به­مدت ۲۱ روز با شش جیره غذایی مختلف تغذیه شدند. ماهیانی گروه اول (شاهد) تنها با خوراک پایه بدون هیچ گونه افزودنی، گروه دوم و سوم به­ترتیب با ۱۵۰ و ۲۵۰ میلی­گرم کادمیم در کیلوگرم غذا، گروه چهارم و پنجم با ۱۵۰ و ۲۵۰ میلی­گرم کادمیم به­همراه ۰/۵ درصد پکتین و گروه ششم تنها با ۰/۵ درصد پکتین تغذیه شدند. نمونه گیری از خون ماهیان پس از ۲۱ روز تغذیه با جیره­های غذایی اختصاصی هر گروه صورت گرفت و متعاقبا برخی از پارامترهای بیوشیمیایی خون مورد سنجش قرارگرفتند. مطابق با نتایج، درهر دو گروه دریافت ­کننده کادمیم و پکتین میزان آنزیم های AST، ALT و ALP، پروتئین کل، آلبومین، گلبولین، تری­گلیسرید، کراتینین و گلوکز تغییرات معنی داری نسبت به گروه شاهد نشان ندادند. در گروه های دریافت­ کننده کادمیم به تنهایی سطح آنزیم­های AST و ALT تغییرات معنی داری نسبت به گروه شاهد نشان داد. بر مبنای نتایج به­دست آمده به­نظر می رسد که پکتین به شکل بالقوه­ای می­تواند اثرات مضر ناشی از فلزات سنگین را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، جاذب زیستی ، کپور معمولی ، بیوشیمی خون ، پکتین