بررسی تاثیر مانسون بر تنوع زیستی زئوپلانکتون های سواحل شرقی چابهار (دریای مکران)

نقش و اهمیت زئوپلانکتون­ ها در زنجیره غذایی و هرم اکولوژیک اکوسیستم دریایی از جایگاه ویژه ­ای برخوردار است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر مانسون بر تنوع زیستی زئوپلانکتون­ های سواحل شرقی چابهار می­ باشد. نمونه­ برداری از سواحل شرقی چابهار با استفاده از تور مخروطی زئوپلانکتون با چشمه ۱۰۰ میکرون و با دهانه ۳۰ سانتی­ متر به ­صورت کشش افقی، در ۸ ایستگاه در مناطق خلیج چابهار، بریس و رمین طی ۴ فصل از تابستان ۱۳۹۵ تا بهار ۱۳۹۶ انجام گرفت. با توجه به نتایج، رده پاروپایان ۶۶/۸۷ درصد از جمعیت زئوپلانکتون ها را به ­خود اختصاص دادند. پس از رده پاروپایان، نرم تنان دوکفه ­ای (۷/۵۳ درصد)، سالپ­ سانان (۶ درصد)، بیش ­ترین حضور و رده ­های پرتاران، سرطناب داران، استراکودا کم­ ترین حضور (در مجموع با ۲/۲۲ درصد) را در فصول مختلف نمونه ­برداری شامل شدند. بالاترین و پایین ترین شاخص شانون به ترتیب در فصل پاییز (۳) و بهار (۰/۹۹)، بالاترین و پایین ترین شاخص غالبیت به ­ترتیب در فصل پاییز و زمستان (۰/۹۵) و تابستان و بهار (۰/۹۴) و بالاترین و پایین ترین شاخص یکنواختی به ­ترتیب در فصل پاییز و بهار (۰/۹۷) و تابستان (۰/۹۴) محاسبه شد. با توجه به نتایج حاصل از تحقیق، ساختار اجتماعات زئوپلانکتون های این منطقه تحت تاثیر تغییرات ناشی از بادهای مانسون و جریان ­های فراچاهنده ساحلی می ­باشد. چرخه تولید و نوسانات فصلی زئوپلانکتون ها بستگی به پاسخی دارد که محیط به این تغییرات می­ دهد. در نتیجه، هنگامی­ که موجودات زئوپلانکتونی در معرض اختلالات شدید (مانسون) قرار دارند، چند گونه به گونه غالب تبدیل می شوند و یکنواختی گونه ­ای کاهش یابند.

کلیدواژه ها:

زئوپلانکتون ، سواحل چابهار ، مانسون ، تنوع زیستی ، مکران