اثر قوچ بر عملکرد رشد و شاخص های زیست سنجی بره های نر نژاد شال در استان قزوین

 این پژوهش با هدف بررسی عملکرد رشد، اندازه ­­های بدن و ابعاد دنبه بره های نر شال حاصل از آمیزش قوچ ­ها و میش ­های غیرخویشاوند در منطقه قزوین انجام شد. تعداد ۲۰۰ راس شیشک ماده ۱۸ ماهه از یک گله ۱۰۰۰ راسی انتخاب و به ­طور تصادفی به دو گروه ۱۰۰ راسی تقسیم شدند. گروه اول (شاهد) با قوچ­ های موجود در همان گله و گروه دوم (آزمایشی) با قوچ هایی از گله­ دیگر آمیزش داده شدند. پس از زایش، از هرگروه ۱۰ راس بره­­ نر برای اندازه گیری پارامترهای ابعاد بدن و دنبه انتخاب گردید. نتایج نشان داد میانگین محیط گردن (۳۶/۶ در مقابل ۳۵/۱ سانتی ­متر)، محیط بالای دنبه (۴۰/۴ در مقابل ۳۷/۱ سانتی­ متر) و طول وسط دنبه (۱۵/۱ در مقال ۱۴ سانتی ­متر) در گروه آزمایشی به ­طور معنی ­داری بیش ­تر از گروه شاهد بود. اثر قوچ به ­ترتیب در گروه شاهد و آزمایشی بر میانگین وزن تولد (۴/۹ در مقابل ۴/۸ کیلوگرم)، وزن های دو، چهار، شش و هشت ماهگی (۴۵/۱ در مقابل ۴۳/۲ کیلوگرم)، اضافه وزن نهایی (۴۰/۲ در مقابل ۳۸/۴ کیلوگرم)، ارتفاع جدوگاه، طول بدن، دورسینه، عرض کپل، طول مورب، ابعاد دنبه شامل طول در قسمت راست، چپ و شکاف، عرض در قسمت وسط و بالا، محیط در قسمت بالا، وسط و پایین، ضخامت در قسمت بالا، وسط و پایین و وزن دنبه (۲/۴ در مقابل ۲/۳ کیلوگرم)، از لحاظ آماری معنی ­دار نبود. به ­طور­کلی می ­توان بیان نمود که استفاده از قوچ دیگر گله ­ها در برنامه جفتگیری، گرچه سبب افزایش ضخامت گردن و برخی صفات دنبه گردید ولی تاثیری بر عملکرد رشد بره ­های حاصل نداشت.

کلیدواژه ها:

گوسفند شال ، فنوتیپ قوچ ، عملکرد پروار ، اندازه دنبه