جداسازی لرزه ای قائم با میراگرهای ویسکوز و ویسکوالاستیک در حالت های عملکردی مختلف برای کاهش پاسخ لرزه ای

در این پژوهش، جداسازی لرزه ای قائم یک ساختمان به دو زیرسازه با مشخصات دینامیکی متفاوت با هدف کاهش پاسخ لرزه ای مورد مطالعه قرار گرفته است. برای این منظور یک قاب برشی با میراگر ویسکوز و ویسکوالاستیک به دو زیرسازه تفکیک شده و پاسخ لرزه ای سازه اصلی و سازه های جداسازی شده قائم (س.ج.ق.) برای تعداد قابل توجهی از نسبت های جرم و سختی زیرسازه ها نسبت به سازه اصلی، تحت تحریک زلزله هایی با پریود غالب کمتر از نیم ثانیه و بیشتر از نیم ثانیه محاسبه شده است. در این مطالعه دستگاه مختصات جداسازی و نمودارهای کانتوری معرفی شده که نحوه پاسخ لرزه ای س.ج.ق. را بیان می کند و بر اساس آن سه حالت جداسازی جرمی، اندرکنشی و کنترل جرمی از هم تمیز داده شده است. همچنین اثر متقابل نسبت های جداسازی و مشخصات میراگرهای ارتباطی شامل سختی و میرایی، بر کنترل پاسخ س.ج.ق. مورد بررسی قرار گرفته و محدوده های مناسبی از مشخصات میراگرها و همچنین محدوده های بهینه از نسبت های جداسازی پیشنهاد شده است. در انتها تاثیر جداسازی در یک ساختمان برشی ۵ طبقه مطالعه شده است. نتایج دلالت بر آن دارد که با به کارگیری جداسازی قائم، کاهش پاسخ لرزه ای تا ۴۰ درصد در زیرسازه نرم و حتی بیشتر از آن در زیرسازه سخت قابل دستیابی است.

کلیدواژه ها:

جداسازی لرزه ای قائم ، میراگرهای ویسکوز و ویسکوالاستیک ، کاهش پاسخ لرزه ای ، روش عددی رونگه-کوتا ، میرایی نامتناسب