انتخاب سبد سهام بهینه با استفاده از مدل سازی آرمانی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی رویکرد ارزش افزوده اقتصادی

     تصمیمات منطقی سرمایه­گذاری، نیازمند توجه به معیارها و عوامل مختلف به­طور همزمان است. برای رسیدن به این مقصود، می­توان از برنامه­ریزی آرمانی که در علم مدیریت به دلیل انعطاف­پذیری در بررسی مشکلات تصمیم­گیری با چندین هدف متناقض و اطلاعات مبهم به­طور گسترده استفاده می­شود، بهره جست. در این پژوهش، تفاوت انتخاب سهام و نتایج آن در مدل­های مارکویتز و برنامه­ریزی آرمانی نشان داده شده است. معیارهای حداقل­سازی ریسک، حداکثرسازی بازده، مثبت­شدن چولگی بازده سبد سهام و منفی­شدن کشیدگی ریسک سبد سهام به­طور مشترک و معیار­های ارزش­افزوده اقتصادی و سود تقسیمی به­طور جداگانه در دو مرحله، به­عنوان آرمان­های مدل در نظر گرفته شده­اند. با استفاده از روش فرآیند تجزیه­وتحلیل سلسله مراتبی (AHP) میزان اهمیت معیارهای موردنظر محاسبه و داده­های ۱۰ شرکت از ۳۰ شرکت برتر بورس اوراق بهادار تهران در مدل استفاده شد. با استفاده از نرم­افزار­های spss و LINGO، تحلیل آماری داده­ها و حل مدل صورت گرفته است. با توجه به نتایج، مدل برنامه­ریزی آرمانی، بازده بیشتری در مقایسه با مدل مارکویتز به سرمایه­گذار ارائه می­کند. همچنین براساس نسبت پاداش نوسان، انتخاب سبد سهام بر اساس سود تقسیمی نسبت به ارزش­افزوده اقتصادی ترجیح دارد. 

کلیدواژه ها:

انتخاب سبد سهام بهینه ، برنامه ریزی آرمانی ، ارزش افزوده اقتصادی