بررسی شاخص های بهره وری در زیر بخش زراعت و باغداری طی سال های ۱۳۸۱- ۱۳۷۱ (۲۰۰۲- ۱۹۹۲)

بهره وری یکی از مهم ترین مفاهیم در طی دهه اخیر جهت افزایش تولید بوده است. رایج ترین تعریف از بهره وری عبارت است از نسبت ستانده ها به داده ها. اگر چه تعاریف دقیق تری توسط افراد و سازمان های گوناگونی در کشورهای مختخلف ارایه شده است. بهره وری کشاورزی نیز بوسیله نسبت ستانده های کشاورزی به داده های کشاورزی اندازه گیری می شود. عموما ارزش تجاری محصول نهایی بعنوان یک ابزار اندازه گیری داده بکار می رود. شاخص های متعددی در بهره وری کشاورزی اندازه گیری می شوند. ا ز جمله این شاخص ها می توان به بهره وری کل عوامل ، بهره وری زمین ، بهره وری نیروی کار ، بهره وری ماشین آلات ، بهره وری تولید ، بهره وری سرمایه وغیره اشاره کرد. در این تحقیق ۹ شاخص بهره وری در زیر بخش زراعت و باغداری بعنوان بزرگترین و مهم ترین زیلر بخش در بخش کشاورزی مورد اندازه گیری و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اطلاعات مورد نیاز از منابع مختلف رسمی طی دوره ۱۱ ساله از ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ جمع آوری گردید . از داده های جمع آوری شده به منظور استخراج روند شاخص های بهره وری در زیر بخش زراعت و باغداری در طی سال های مورد مطالعه ، استفاده گردید. بعلاوه شاخص های بهره وری اندازه گیری شده در معرض تجزیه وتحلیل های پیشرفته آماری (تجزیه به مولفه های اصلی ) قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

شاخص تولید ، شاخص نیروی کار ، بهره وری کل عوامل ، تجزیه به مولفه های اصلی