تاثیر معنویت درمانی بر سازگاری و کاهش تعارضات زناشویی زوجین

هدف: مطالعه حاضر، با هدف بررسی اثربخشی آموزش معنویت درمانی بر سازگاری و کاهش تعارضات انجام گرفت.روش: این پژوهش از نوع نیمهتجربی است و در قالب یک طرح پیشآزمون-پسآزمون-پیگری همراه با گروه کنترلانجام شد. نمونه شامل ۲۰ زوج بود که به شیوه در دسترس انتخاب شدند و از بین آنها به صورت تصادفی ۱۰ زوج بهگروه آزمایش و ۱۰ زوج دیگر به گروه گواه گماشته شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سازگاری زناشویی(spanier) و تعارضات زناشویی (MCQ) استفاده شد که در هر سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسطآزمودنی ها تکمیل گردید. گروه آزمایش به مدت ۵ جلسه (هر هفته ۱ جلسه و بمدت ۹۰ دقیقه) تحت آموزش معنویتدرمانی قرار گرفت و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکرد.یافته ها: داده های بدست آمده با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت. تحلیل داده ها نشان داد که میانگین نمرات سازگای زناشویی در گروه آزمایش نسبت بهگروه کنترل به طور معناداری افزایش پیدا کرد و تعارضات زناشویی گروه آزمایش به طور معناداری نسبت به گروه کنترلکاهش یافت (p>۰.۰۵).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از اثربخشی آموزش معنویت درمانی بر افزایش سازگاری و کاهش تعارضات زوجینبود. همچنین نتایج پیگیری نیز حاکی از ثبات مناسب تاثیر آموزش در طول زمان بود.

کلیدواژه ها:

معنویت درمانی ، سازگاری ، تعارضات ، زناشویی