کمی سازی بیماری و مرگ های قلبی-عروقی و تنفسی منتسب به آلاینده SO۲ هوای شهر تبریز با استفاده از مدل AIRQ در سال ۱۳۹۰

مشکلات بهداشتی مرتبط با مواجهه آلودگی هوا اغلب موجب تحمل هزینه ها در مراقبت بهداشتی، غیبت از کار و از دست دادن شغل، موارد حادتری مانند ناتوانی های دائمی و مرگ می شود. شهر تبریز به دلیل وجود بسیاری از کارخانجات بزرگ صنعتی در آن و ورود بیش از ظرفیت خودروهای جدید به چرخه تردد شهری، به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای کشور به شمار می رود. لذا در این مطالعه سعی بر این است که کمی سازی و مقایسه  اثرات بهداشتی آلاینده  SO۲هوای شهر تبریز، انجام پذیرد. اطلاعات اخذ شده از سازمان محیط زیست و سازمان هواشناسی در برگیرنده داده های مربوط به ۶ ایستگاه سنجش آلودگی هوای موجود در شهر تبریز در دوره ۱۲ماهه از ابتدای فروردین تا آخر اسفند سال ۱۳۹۰ می باشد. در مرحله بعد این داده ها توسط نرم افزار اکسل تصحیح دما و فشار، برنامه نویسی، پردازش (میانگین) و فیلترکردن، و پردازش نهایی گردید و داده های پردازش شده به مدل AIRQ داده شد. تجمعی تعداد موارد مرگ برای آلاینده   SO۲در شهر تبریز  ۱۰۸نفر می باشد. تعداد موارد مرگ قلبی عروقی منتسب به SO۲، ۱۰۵نفر برآورد گردیده است. به ازاء هر μg/m۳۱۰ افزایش غلظت SO۲، میزان خطر مرگ قلبی عروقی ۸/۰درصد افزایش می یابد. تجمعی تعداد موارد مرگ تنفسی برای آلاینده SO۲ در شهر تبریز ۱۷نفر می باشد. تجمعی تعداد موارد برای سکته حاد قلبی برای آلاینده SO۲، ۲۲نفر و تجمعی تعداد برآوردشده مراجعه به بیمارستان به علت  COPD ناشی از تماس با غلظت بالای μg/m۳ ۱۰، SO۲ حدود ۱۲نفر می باشد.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، کمی سازی ، مرگ و میر قلبی ، مدل AIRQ