ابعاد قابلیت زندگی محیط در عمل مقایسهی تطبیقی برنامههای امریکا، انگلستان و استرالیا

کیفیت رابطه انسان و محیط زندگی او (محله، شهر، منطقه و...) با عنوانقابلیتزندگی شناخته میشود. قابلیتزندگی محیط یکی از اساسیترینکیفیتهای محیط است که در حقیقت بیانگر میزان حمایتکنندگی محیطاز فرایند زندگی ساکنان آن محیط است. مطالعه برنامههای سیاستگذاری،بیانیههای سیاسی و گزارشهای متعددی که با هدف ارتقاء قابلیتزندگیمحیطهای متفاوت اعم از ایالتها، شهرها، و محلههای شهری تهیه شدهاست، نشان میدهد که قابلیتزندگی دغدغهای جدی در میان طراحان،برنامهریزان و سیاستگزاران حوزه طراحی محیط است و علیرغمتلاشهای بسیار، هنوز ابعاد مشخصی برای ارزیابی قابلیتزندگی یکمحیط، ارائه نشده است. بخشی از این عدم موفقیت را میتوان در پیچیدگیاین مفهوم دانست؛ وجود واژهی "زندگی و زیستن" ۱ در ساختار واژه وتعاریف متفاوتی که از آن استنتاج میشود، طیف وسیعی از ابعاد را دربرمیگیرد. بخشی دیگر را نیز میتوان منتج از فقدان مطالعه جامعگزارشات، برنامهها و اسناد تهیه شده در این حوزه دانست. این مقاله، بامطالعه اسنادی و بررسی برنامه قابلیتزندگی در سه بستر امریکا- حوزهیظهور و نشر این ایده- انگلستان و استرالیا، تفاوت نوع نگرشها رادرخصوص پرداختن به ابعاد محیطی قابلیتزندگی نشان میدهد. از اینبررسی تطبیقی میتوان نتیجه گرفت که هرچند مقیاس پرداختن به اینبرنامهها (مقیاس محلی، منطقهای، فرامنطقهای) بر ارائه تعاریف عملیاتی واجزاء آن موثر بوده و هر یک از بسترها بر یکی از مقیاسها تاکید بیشتریدارد، اما درنهایت تشابه رئوس مطالب مورد تاکید خیلی بیشتر از وجوهافتراق آنها است.

کلیدواژه ها:

قابلیتزندگی ، ابعاد محیطی ، امریکا ، انگلستان ، استرالیا