پایش علفهای هرز مقاوم به عل فکش در ایران

طی سال های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۶ مقاومت علف های هرز یولاف وحشی Avena ) (ludoviciana (Lolium ، فالاریس( Phalaris sp.) ، چچم rigidum) Lolium) و سوروف (Echinochloa cruss-galli) در استان های خوزستان، فارس، مرکزی، گلستان، کرمانشاه، آذربایجان، گیلان و مازندران مورد مطالعه قرار گرفت. در طی این سالها ۳۳۳ نمونه بذر جمع آوری شد که ۳۱۹ نمونه از آن ها مشکوک به مقاومت و ۱۴ نمونه نیز حساس بودند. از این تعداد ۱۸۲نمونه یولاف وحشی، ۶۱ نمونه فالاریس و ۱۴ نمونه چچم مشکوک به مقاومت به علف کش های بازدارنده استیل کوآنزیم آ کربوکسیلاز)شامل کلودینافوپ پروپارژیل، فنوکساپروپ پی اتیل و دیکلوفوپ متیل( تشخیص داده شدند و ۷۶ نمونه دیگر مربوط به علف هرز سوروف بود که مشکوک به مقاومت به علف کش های پروپانیل، بوتاکلر، مولینیت و تیوبنکارب بودند. در مجموع نتایج نشان داد که از مجموعه ۳۳۳ نمونه جمع آوری شده، مقاومت ۸۲نمونه ( ۲۶ %) جمع آوری شده از ۹۲ مزرعه به وسعت ۵۲۵ هکتار قطعی، مقاومت ۹۹ نمونه ( ۳۰ %) جمع آوری شده از ۸۶ مزرعه به وسعت ۶۲۵ هکتار محتمل و مقاومت ۱۵۲ نمونه ( ۴۶ %) جمع آوری شده از ۶۸ مزرعه به وسعت ۴۹۸ هکتار نیز منتفی شناخته شد. درصد افزایش تعداد نمونه های مقاوم ، مساحت مزارع آلوده به بیوتیپ های مقاوم، و تعداد مزارعی که آلوده به علف های هرز مقاوم بودند در سال ۱۳۸۶ نسبت به سال ۱۳۸۳ نیز برای نمونه های مقاوم به ترتیب ۲۹۸ ۲۸۳ % ۲۰۳ % % بود. آنچه مسلم است در طی این سال ها تعداد مزارع آلوده به بیوتیپهای مقاوم به شدت رو به افزایش بوده و بیشترین افزایش به ترتیب مربوط به علف های هرز یولا فوحشی، فالاریس و چچم است. هم چنین در طی این سال ها بیشترین تعداد نمونه، سطح و تعداد مزرعه برای یولاف وحشی مقاوم به ترتیب مربوط به استان های خوزستان، کرمانشاه، فارس، گلستان و ایلام بوده است. این مقادیر برای فالاریس به ترتیب مربوط به استان های خوزستان، گلستان و فارس و برای علف هرز چچم مربوط به ترتیب مربوط به به استان های فارس و خوزستان بود.

کلیدواژه ها:

یولاف وحشی ، فالاریس ، چچم ، سوروف و مقاومت به علف کش