تاثیر آستانه ای و غیرخطی متغیرهای اسمی و حقیقی بر تورم: رویکرد خودرگرسیونی آستانه ای

در این مطالعه با اتخاذ الگوی خود رگرسیون آستانه ای به بررسی رفتار غیرخطی و آستانه ای متغیرهای اسمی و حقیقی بر تورم مبتنی بر  داده های فصلی دوره ی ۱۳۹۳:۴-۱۳۶۹:۲ پرداخته شده است. رشد نقدینگی به عنوان متغیر آستانه انتخاب و مقدار ۵۷/۵ درصد (۲۸/۲۲ درصد سالانه) به عنوان حد آستانه این متغیر برآورد می شود. در رژیم رشد نقدینگی پایین، انتظارات تورمی و نرخ ارز به عنوان مهمترین عوامل تعیین کننده تورم در اقتصاد ایران شناسایی می شوند. به علاوه در این رژیم سطح قیمت ها رابطه تعادلی بلندمدت خود را با دیگر متغیرهای حقیقی و اسمی از دست می دهد. در رژیم رشد نقدینگی بالا، انتظارات تورمی، رشد نقدینگی و نااطمینانی تورمی مهم ترین عوامل تعیین کننده تورم به حساب می آیند. به علاوه انحراف سطح قیمت ها از رابطه تعادلی بلندمدت عامل بسیار با اهمیتی در شتاب تورمی بوده، به طوری که تورم به این شکاف به شدت واکنش نشان می دهد. تولید ناخالص داخلی و وقفه آن در هر دو رژیم اثرات ضد تورمی دارند و این اثرات در رژیم پایین بیشتر محسوس است و درآمدهای نفتی در هر یک از رژیم ها تاثیرات با اهمیتی بر تورم نداشته است.

کلیدواژه ها:

تورم ، رژیم های تورمی ، خود رگرسیون آستانه ای ، الگو غیرخطی