بررسی ارتباط بین وضعیت آسیب پذیری جوامع و تغییرات آب و هوایی در استان کرمانشاه

جوامع انسانی و محیط با ریسک ها و خطرات مربوط به تغییر اقلیم و همچنین تاثیرات ناشی از آن روبه­رو هستند. تغییر در وضعیت اقلیم به روش­های مختلف و به­طور مستقیم و غیر مستقیم جوامع انسانی را تحت تاثیر قرار می دهد، اما در این میان اجتماعات محلی به­ویژه بخش کشاورزی، وابسته ترین بخش به اقلیم بوده، این ویژگی ها اجتماعات محلی را به محور اصلی بحث های سیاسی و پروژه های پژوهشی انجام­شده درباره تغییر اقلیم تبدیل کرده است. در نوشتار پیش رو روش مبتنی بر شاخص برای تحلیل آسیب پذیری در رویارویی با تغییرات اقلیمی استفاده شد. با استفاده از مشاهده میدانی و ابزار پرسش­نامه، آسیب پذیری به تغییرات اقلیمی در مناطق هدف در استان کرمانشاه بررسی شد. نوشتار پیش رو در اقلیم نیمه­خشک و با توجه به شاخص های آسیب پذیری به تغییرات اقلیمی، درمعرض قرارگرفتن، حساسیت و ظرفیت سازگاری بوده است. تغییرات اقلیمی به شیوه های مختلف همچون ازدست­دادن زمین های کشاورزی، سیلاب، افزایش دما و کمبود آب، بر معیشت مردم اثر گذاشته، و سبب آسیب­پذیری جوامع روستایی شده است. نتایج حاصل از سنجش میزان آسیب پذیری اجتماعات روستایی در رویارویی با تغییر اقلیم در سه روستای گاوکل (۱/۳)، گراوند (۹۳/۲) و شهرک هلته (۷۳/۲) است، آسیب پذیری در این منطقه به­دلیل عوامل غیر اقلیمی مانند موقعیت جغرافیایی منطقه مورد مطالعه و حساسیت به تغییرات اقلیمی و عوامل غیر اقلیمی مانند دارایی های معیشتی خانواده ها و زیرساخت است و روستای شهرک هلته به­دلیل بالابودن ظرفیت سازگاری، مطلوبیت بیشتری نسبت به دو روستای گاوکل و گراوند داشته است؛ همچنین روستای گراوند با مقدار ۱۶/۴ بیشترین آسیب پذیری محیطی را دارد. کشورهای دارای سطوح پایین تر درآمد، آسیب پذیری بیشتر و انعطاف پذیری کمتر، و افرادی دارای درآمد بالاتر، آسیب پذیر کمتری داشته و مقاوم هستند.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، جامعه محلی ، تغییر اقلیم ، ظرفیت سازگاری ، کرمانشاه