نظارت پذیری شورای امنیت در پرتو موازین حقوق بین الملل با تاکید بر دیپلماسی هسته ای جمهوری اسلامی ایران
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات حقوقی، دوره: 20، شماره: 78
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 320
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LAWRS-20-78_001
تاریخ نمایه سازی: 9 آبان 1400
چکیده مقاله:
نظارت پذیری یا پاسخگوئی شورای امنیت سازمان ملل متحد ، بعنوان رکن رکین سازمان مذکور در قبال تصمیمات متخذه و وظایف محوله و عملکرد معموله ، از موضوعات مورد مجادله و چالش برانگیز در حقوق بین الملل بخصوص حقوق بین الملل معاصر بویژه در دهه های اخیر است . در این خصوص ، گروهی از اندیشمندان ، با تمسک به موازین حقوق بین الملل و با ذکر مضرات قدرت تام ، معتقدند که در یک نظام قانونمند جهانی موسوم به سازمان ملل متحد ، هر رکن و مقامی ولو شورای امنیت بعنوان والاترین مرجع سیاسی جهانی ، بایستی در مقابل عملکردش پاسخگو بوده و نظارتمند باشد . ما به متابعت از پیروان این تفکر و عقیده ، ضمن احصاء موازین حقوق بین الملل ، چگونگی محدود نمودن صلاحیت شورای امنیت و نظارت پذیری نهاد بین المللی مذکور را به استناد موازین موصوف تبیین کرده ، بر همین مبنا ، مشخص ساخته ایم که دولت جمهوری اسلامی ایران با استفاده از ابزار دیپلماسی در موضوع هسته ای ، چگونه توانست تصمیمات و عملکرد شورای امنیت را در خصوص قطعنامه های تحریمی ، به چالش بکشاند .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
گودرز افتخار جهرمی
دانشگاه شهید بهشتی
علی حاجیانی
دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :