سبک زندگی اسلامی

دین انسان ساز اسلام که برنامه کامل و جامع برای تربیت، بهزیستی و رسیدن به اهداف عالی زندگی است، در واقع شیوه درست زیستن، همه جانبه رشد کردن و به اوج و تکامل رسیدن است. متصف شدن به کمالات انسانی مورد نظر خالق متعال و در نهایت واصل شدن به قرب الی الله جز با تحقق کامل سبک زندگی اسلامی امکان ندارد. در سال های اخیر برخی دانشمندان اسلامی در خصوص سبک زندگی اسلامی کتاب و مقالاتی زیادی نوشته و از جنبه های مختلف این موضوع را مورد بحث و بررسی قرار داده اند. همایش های زیادی نیز به همین نام برگزار شده ولی به دلیل گسترده بودن بحث سبک زندگی اسلامی بسیاری از مولفه های آن هنوز مورد بحث واقع نشده است. در این مقاله سعی بر این است با روش کتابخانه ای و استناد به آیات و روایات، دو موضوع اهم و ریشه ای سبک زندگی اسلامی یعنی " تعاون و همکاری " و "حلال خوری" تبیین گردد و از کلی گویی پرهیز شود. ان شاءالله با ارائه مطالب کاربردی مشتاقان اجرای این سبک متعالی، راهکارهای عملی آن را شناخته و در محقق کردن آن موفق باشند. معلوم است تقویت هویت دینی و رسیدن به تمدن اسلامی و معرفی عملی اسلام ناب در صحنه جهانی، بدون تحقق سبک زندگی اسلامی، خیالی بیش نیست. دراین نوشته به این نتیجه رسیدیم که بدون تعاون و همکاری در انجام کارهای نیک و همکاری در ترک کارهای زشت و آسیب زا و نیز بدون رعایت احکام اسلامی در کسب درآمد و عمل به موازین اسلامی در حلال خوری و ترک حرام خوری، تحقق سبک زندگی اسلامی محال است. در آیات و روایات برای حرام خوری آثار بسیار مخربی ذکر شده است و تقید به حلال خوری نیز آثاری مانند رشد ایمان و کسب نورانیت و قبولی طاعات و اجابت دعا دارد. همچنین در این پژوهش معلوم شد از دیدگاه قرآن و سنت انبیا و اولیا، یاری و کمک خواستن از دیگران به ویژه در کارهای اجتماعی و استقبال از یاری وهمکاری دیگران مطلوب، ممدوح و مورد تاکید است.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی اسلامی ، تعاون ، حلال خوری ، حرام خوری