طراحی سازه های بتنی نزدیک گسل به روش مبتنی بر تغییر مکان مستقیم

این مقاله بررسی طراحی سازه های بتنی نزدیک گسل به روش طراحی مبتنی بر تغییر مکان مستقیم می پردازد در این مطالعه رفتار غیرالاستیک قابهای بتنی مسلح طراحی شده با استفاده از روش مذکور تحت اثر رکوردهای حوزه نزدیک گسل به روش تاریخچه زمانی غیرخطی به منظور بررسی کارآمد بودن روش مورد ارزیابی قرارگرفته است نتایج نشان میدهد که پروفیلهای جابجایی غیرالاستیک طبقات و نیز پروفیل جابجایی نسبی غیرالاستیک بین طبقه ای انطباق بسیار خوبی با پروفیلهای هدف طرح داشته و نتایج حتی در سازه های بلند نیز کاملا قابل قبول است همچنین توزیع شکل پذیری ج ابجایی در ارتفاع سازه تغییرات چشمگیری نداشته و یکنواختی خوبی در پروفیل شکل پذیری نیاز طبقات دیده می شود. اثر مودهای بالاتر نیز به خوبی در طراحی لحاظ می شود این مطالعه نشان میدهد که روش طراحی مبتنی بر تغییر مکان مستقیم قابلیت طرح سازه هایی را دارد که بخوبی توانایی تحمل پالس های شدید رکوردهای حوزه نزدیک را داشته و لذا می توان آن را به عنوان یک روش کارآمدو جایگزین روشهای سنتی مبتنی بر نیروبرای طراحی لرزه ای سازه های نزدیک گسل مورد استفاده قرار داد

کلیدواژه ها:

حوزه نزدیک گسل ، طراحی مبتنی بر تغییر مکان مستقیم ، طراحی براساس عملکرد ، رفتار غیرالاستیک ، شکل پذیری