مقایسه تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی بر عملکرد هوازی

هدف: پژوهش حاضر مقایسه تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد هوازی بود. بدین منظور ۱۶ نفر از دانشجویان مرد با میانگین سن ۹۴/۲±۲۷/۲۳سال ، قد ۸۶/۵±۱۳/۱۷۸ سانتی متر، وزن۸۷/۷±۰۶/۷۴ کیلوگرم،درصد چربی بدنی۷۰/۳±۳۳/۱۹ و BMI ۷۴/۲± ۳۷/۲۳ به طور داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی­ها بر اساس توان بیشینه (Wmax) به دو گروه همگن هشت نفره، تقسیم و در شرایط هایپوکسی(۳۳۰۰ متر) و نورموکسی به تمرین پرداختند. ابتدا پس از اندازه گیری شاخص های ترکیب بدن ، Vo۲max و Wmax با یک آزمون فزاینده در شرایط هایپوکسی و نورموکسی با فاصله ۴۸ ساعت از یکدیگر اندازه­گیری شد. برنامه تمرین ورزشی بر روی چرخ کار سنج، برای هر دو گروه از نظر شدت (یک دقیقه با شدت۸۰%-۸۵%Wmax و دو دقیقه با شدت ۵۰% Wmax) و مدت تمرین (۳۰ دقیقه ) یکسان سازی شده بود. بعد از ۲ هفته متغیرهای اندازه­گیری شده در پیش آزمون مجددا مورد اندازه گیری قرار گرفت. این تحقیق از نوع نیمه تجربی و کاربردی بود.  نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد فاکتورهای هوازی در هر دو گروه بهبود یافته، اما بین ۱۲ جلسه تمرین مستمر شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد هوازی مردان ورزشکار( ۰۵/۰≥ α ) تفاوت معنی داری وجود نداشت. در نتیجه می توان بیان کرد، دوره تمرینی به کار گرفته شده در این پژوهش  باعث بهبود در عملکرد هوازی شد. اما مدت و شدت هایپوکسی به کار گرفته شده به اندازه­ای نبوده که بتواند به طور معنی داری عملکرد ­هوازی را در گروه هایپوکسی نسبت به گروه نورموکسی بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

هایپوکسی ، نورموکسی-Wmax-تمرین تناوبی شدید