قانون حاکم بر قرارداد بین المللی؛ بررسی موردی دادنامه ای از شعبه ی ۱۸ دادگاه تجدیدنظر استان تهران

در این مقاله با ارائه و نقد رایی در رابطه با تعارض قوانین در زمینه قراردادی، به بررسی میزان توجه دادگاه ایرانی به روش شناسی حل تعارض قوانین پرداخته شده است. شعبه ی ۱۸ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به موجب دادنامه ی شماره ۱۰۷۲ مورخ ۱۰/۸/۱۳۹۶، با اعمال ماده ی ۹۶۸ قانون مدنی، با توجه به محل انعقاد قرارداد موضوع اختلاف، قانون آلمان را صالح به اعمال در پرونده دانسته و باتوجه به مقررات ماهوی آلمان اقدام به رد دعوی می نماید. بدین منظور رای فوق الذکر شعبه ی ۱۸ دادگاه تجدیدنظر استان تهران را با روشی تحلیلی به اجزای تشکیل دهنده آن تجزیه نموده و خواهیم دید که در بازترکیب این اجزا چه ایرادی از حیث استدلالی متوجه دادگاه ایرانی شده است. بدیهی است که در این فرآیند نقاط قوت رای نیز بازنموده می شوند. در رای حاضر، دادرس صادرکننده رای به درستی وارد حوزه بین الملل خصوصی شده ولی به نظر می رسد در نهایت امر از اعمال درست مقررات احاله بازمانده است. توجه به مقررات احاله هرچند به زیان طرف ایرانی می انجامید، اعمال قانون ایران را در پی داشت.

کلیدواژه ها:

قانون حاکم بر قرارداد ، توصیف ، احاله ، قواعد حل تعارض ، قیاس منطقی