بررسی ظرفیت انطباق پذیری سازمانی دانشگاه های علوم پزشکی

مقدمه: در این عصر دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی به دلیل روبرو شدن با  واقعیت های جدید بایستی ظرفیت انطباق پذیری خود را بالا ببرند. هدف از این مقاله بررسی ظرفیت انطباق پذیری دانشگاه های علوم پزشکی بود. روش پژوهش: برای انجام این تحقیق از روش توصیفی - پیمایشی استفاده گردید. جامعه آماری این تحقیق اعضای هیئت علمی دانشگاه های علوم پزشکی در استان فارس بود که با استفاده از فرمول کوکران، یک نمونه ۱۵۲ نفری از میان آنها به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. اعتبار محتوایی پرسشنامه توسط محقق تعیین و پایایی کل پرسشنامه نیز از طریق ضریب آلفای کرانباخ۰/۸۶۳ برآورد گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نظرات پاسخ گویان در خصوص هر ۵ مولفه انطباق پذیری (ظرفیت پاسخ گویی، ظرفیت انعطاف پذیری، ظرفیت یادگیری سازمانی، ظرفیت شراکت، منابع مورد نیاز) در حد متوسط می باشد. نتیجه گیری: بطور خلاصه ریشه انطباق پذیری متوسط دانشگاه ها را می توان در مواردی مانند ظرفیت پاسخ گویی کم، ظرفیت یادگیری سازمانی کم، ظرفیت تعامل و شراکت کم، فقدان منابع لازم برای مواجهه با تغییرات، انعطاف پذیری سازمانی کم دانست.

کلیدواژه ها:

انطباق پذیری ، انعطاف پذیری ، پاسخگویی ، شراکت ، یادگیری سازمانی