اثر ضخامت و تعداد مانع های نفوذپذیر بر کنترل و تله اندازی جریان غلیظ

شناخت و بررسی جریان سیلابی رودخانه ها که در بیشتر موردها از نوع جریان غلیظ است، می تواند به کاهش اثرهای نامطلوب رسوب گذاری کمک کند. برای این منظور، ایجاد مانع ها در بستر جریان موثر خواهد بود. در این مقاله به صورت آزمایشگاهی، اثر ضخامت (بعد) و لایه ی دوم موانع نفوذپذیر بر کنترل و تله اندازی جریان غلیظ مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای این منظور، از دو گونه مانع های شیاری و حفره ای دارای شیارها و قطر حفره هایی برابر با ۳ میلیمتر و ساخته شده از صفحات پلاکسی گلاس بهره جویی شده است. جریان غلیظ با اضافه کردن یک پلیمر نامحلول و معلق از جنس پلی استایرن انبساطی با میانگین قطر ۱۵/۱ میلیمتر و چگالی ۱۳۵/۱ گرم در لیتر ایجاد شد. در انجام آزمایش ها از دو غلظت متفاوت (۱۰ و ۲۰ درصد)، پنج تخلخل گوناگون، چهار زاویه ی مختلف، چهار ضخامت متفاوت و با دو لایه مانع بهره جویی شد. نتیجه ها نشان دادند روند عبور جریان غلیظ دارای تخلخل ۱۰ درصد از مانع شیاری با افزایش ضخامت بیشتر می شود. لایه ی دوم مانع ها باعث افزایش روند عبور مواد از هر دو مانع های شیاری و حفره ای شده است. میزان این افزایش در نوع شیاری برابر ۹۶/۱ و نوع حفره ای برابر ۳۴/۲ ثبت شد. بررسی ها نشان دادند که فاصله ی بهینه مانع دوم از اول معادل ۲۵/۲ متر می باشد. بر مبنای نتیجه ها، در شرایط مشابه، همواره موانع حفره ای عملکرد بهتری از موانع شیاری دارند.

کلیدواژه ها:

جریان غلیظ ، رسوب گذاری معلق ، ضخامت مانع ، لایه ی دوم مانع ، مانع نفوذپذیر