ارزیابی کاربرد کود دامی و باکتری های محرک رشد (PGPR) بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای (رقم BC۶۶۶) در تراکم های مختلف کاشت

به منظور ارزیابی تاثیر کود دامی و باکتری ازتوباکتر بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت آزمایشی در ایستگاه تحقیقات اکولوژیک خرم آباد در سال ۱۳۸۶ اجرا شد. در این آزمایش چهار تراکم بوته (۷۵، ۸۵، ۹۵ و ۱۰۵ هزار بوته در هکتار)، دو سطح ۸۰ و ۱۰۰ درصد کود دامی (۲۴ و ۳۰ تن در هکتار) و دو سطح باکتری (Azotobacter chroococcum) شامل استفاده از ازتوباکتر  (Az۱) و عدم استفاده از آن (Az۰) به ترتیب به عنوان عامل اصلی، عامل فرعی و عامل فرعی فرعی در قالب کرت های دو بار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که تراکم بوته اثر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و تعداد بلال در واحد سطح داشت. افزایش تراکم بوته از ۷۵ به ۱۰۵ هزار بوته در هکتار سبب افزایش ۴۲ درصدی عملکرد بیولوژیک، ۶۵ درصدی عملکرد دانه و ۴۲ درصدی تعداد بلال در واحد سطح شد. در مجموع پژوهش حاضر نشان داد که در شرایط اقلیمی شهرستان خرم آباد، برداشت گیاهان پاییزه در اوایل تابستان سال بعد انجام می گیرد و بنابراین می توان ذرت را به عنوان کشت دوم وارد چرخه تناوب کرد. همچنین در کشت ذرت به عنوان کشت دوم، بهترین تراکم کاشت ۹۵۰۰۰ بوته در هکتار بوده و کاربرد کود دامی به میزان ۲۴ تن در هکتار برای تامین نیاز غذایی گیاه کافی است. به نظر می رسد در خاکی که به لحاظ عناصر غذایی (کاربرد کود دامی) در وضعیت مناسبی است، زمینه چندانی برای بروز اثرات مفید باکتری فراهم نیست.

کلیدواژه ها:

تراکم بوته ، ذرت ، کود دامی ، Azotobacter chroococcum