ارزیابی تطبیقی کیفیت زندگی بهره برداران کشاورزی سنتی و مدرن(مطالعه موردی: شهرستان دلفان استان لرستان)

امروزه کیفیت زندگی هدف اصلی تمام برنامه ریزی ها است که توسط اندیشمندان و برنامه ریزان تهیه میشود. این در حالی است که در نواحی روستایی وجود مشکلاتی مانند ضعف منابع درآمدی، ، مسکن نامناسب، مشکلات و آسیب های ناشی از نابرابری های اجتماعی، تغذیه نامناسب و مسکن ناپایدار و....، این نواحی را با چالش های عمده ایی مواجه ساخته است. از طرفی در بخش کشاورزی هم مشکلاتی مانند بازدهی کم، سرعت کم در کاشت، داشت و برداشت، زراعت تک محصولی، کاربر بودن و در نهایت عدم رقابت با بهره برداران صنعتی موجب کاهش و عدم کیفیت های لازم برای زندگی آنان شده است که این امر راه رسیدن به توسعه و پیشرفت ملی که پایه و اساس آن، توسعه کشاورزی و توسعه روستایی است را دچار مشکلات عمده کرده است. لذا این تحقیق سعی دارد شاخصهای کیفیت زندگی گروه های کشاورز(سنتی و مدرن) در منطقه را شناسایی و ارزیابی نماید. روش تحقیق در این پژوهش شامل توصیفی و تحلیلی مبتنی بر پیمایش است. جامعه آماری کل کشاورزان شهرستان دلفان(۲۵۳۰۰ نفر بهره بردار) است و حجم نمونه از طریق نمونه گیری تصادفی ساده و سپس فرمول کوکران ۳۸۰ نفر در قالب دو گروه سنتی و مدرن بدست آمد. جهت روایی پرسشنامه از نظر اساتید راهنما و مشاور و سایر کارشناسان استفاده گردید. جهت پایایی آن نیز از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. این ضریب در پرسشنامه کشاورزان مدرن ./۷۶ و در پرسشنامه کشاورزان سنتی . /۷۹ است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSSو استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون یومان ویتنی، تحلیل میانگین ها) انجام شد. نتایج حاصل از آزمون من ویتنی نشان داد بین کیفیت زندگی دو گروه کشاورزان مدرن و سنتی از لحاظ شاخصهای اجتماعی، کالبدی، محیطی و اقتصادی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین در آزمون تحلیل میانگینها مشخص شد سطح کیفیت زندگی کشاورزان مدرن بالاتر از سطح کیفیت زندگی کشاورزان سنتی است. این میزان در شاخص های اجتماعی دارای رتبه بالاتر و در شاخص های محیطی رتبه پائین تری به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، کیفیت زندگی ، کشاورزی مدرن ، کشاورزی سنتی ، شهرستان دلفان ، لرستان.