اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر افکار خودکشی و تاب آوری در زوجین تحت پوشش کمیته امداد اصفهان

پژوهش حاضر به منظور اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر افکار خودکشی و تاب آوری در زوجین تحت پوشش کمیته امداد اصفهان میباشد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی زوجین تحت پوشش کمیته امداد اصفهان می باشند که ۳۰ نفر از این افراد به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه افکار خودکشی بک و همکاران (۱۹۷۹) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) بودند. تحلیل نتایج با استفاده از نرمافزار SPSS-۲۱ انجام گرفت. نتایج نشان داد که درمان فعال سازی رفتاری باعث کاهش افکار خودکشی در زوجین و همچنین این درمان باعث افزایش تاب آوری در زوجین تحت پوشش کمیته امداد اصفهان می شود.

کلیدواژه ها:

درمان فعال سازی رفتاری ، خودکشی ، تاب آوری