تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان ابتدایی شهر دهدز

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان ابتدایی شهر دهدز در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود . جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر دهذر تشکیل دادند. که به دلیل آزمایشی بودن طرح پژوهش از بین دانش آموزان دختر نمونه ای به حجم ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل گروه بندی شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (۱۹۹۳) بود. قبل از شروع دوره از دانش آموزان دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. آموزش مهارت های زندگی برای گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ی۲ ساعته ارائه شد و سپس پس آزمون به عمل آمد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که سازگاری اجتماعی پس از تعدیل یا حذف اثر پیش آزمون، بین میانگین دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون در نمره کل این متغیر تفاوت معناداری وجود دارد. در واقع میانگین نمره کل گروه آزمایش در پس آزمون به شکل معناداری بالاتر از میانگین گروه کنترل بود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر آموزش مهارت های زندگی در دانش آموزان می تواند تاثیر مثبت و تعیین کننده ای در ارتقای سازگاری اجتماعی دانش آموزان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی.