تربیت معلم در ایران از مشروطه تا پهلوی دوم بررسی موردی علل، چگونگی وفرایند تغییر مصوبات مجلس شورای ملی: (۱۲۸۵-۱۳۲۰ ه.ش)

تاسیس نهاد تربیت معلم در حوزه آموزش یکی از مهمترین اقداماتی بود که در چهارچوب سیاست های دولت های مشروطه و پهلوی اول در ایران به اجرا گذاشته شد. مجلس شورای ملی در تدوین قوانین آموزشی، و همچنین مصوبات مربوط به تربیت معلم نقشی تاثیرگذار ایفا نمود. موضوع پژوهش حاضر، توصیف و تبیین رابطه میان برنامه تربیت معلم و قوانین مصوب آن در مجلس شورای ملی در دو دوره تاریخی ایران، یعنی مشروطه و پهلوی اول است. متفکران و نواندیشان در این دوران زمینه های لازم را برای تاسیس نهادی بنام تربیت معلم فراهم ساختند. پرسش مقاله حاضر این است که تاسیس تربیت معلم در ایران بر اساس مشروح مذاکرات و قوانین مصوب مجلس شورای ملی، در دوره مشروطه و پهلوی اول چه روندی را طی کرده است؟ همچنین این سوال بررسی می شود که: علل، زمینه ها و پیامدهای تصویب قوانین مربوط به تربیت معلم از دوره مشروطه به چه سمتی پیش رفته و در دوره پهلوی اول چگونه بود؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است که با گذشت زمان مصوبات مجلس شورای ملی، هر دوره تقریبا" نسبت به دوره قبل کامل تر شده و تا حدودی دامنه تاثیر نواندیشان و روشنفکران در حمایت از تربیت معلم بیشتر گردیده است. این موضوع باعث گردیده که تربیت معلم در نهاد تازه تاسیسی مانند دانشگاه تهران تحلیل رود و به شکل کلان آن به صورت نهادی دانشگاهی همسان گردد. روش پژوهش در نوشتار حاضر، روش اسنادی و کتابخانه ای است و تجزیه و تحلیل اطلاعات بر اساس داده های تاریخی و با اتکاء به اسناد و مدارک حقوقی یعنی قوانین مصوب مجلس شورای ملی صورت پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

تربیت معلم ، مجلس ، قوانین ، مشروطه ، پهلوی اول.