اشتغال جوانان و تاثیر آموزش کیفی

برای کاهش میزان بیکاری جوانان، قبل از هر چیز بایستی عواملی که سبب بروز مشکلات برای ورود جوانان به بازار کار و پیدا کردن کار شایسته است، شناسایی شوند. در اکثر دولت های مدرن، بخش بزرگی از بودجه، امکانات و توان انسانی و ساختاری دولت صرف پرداختن به مسئله اشتغال می شود. لزوم برنامه ریزی مدون برای جوانان امری بدیهی است و به موجب آن می توان این نیروهای بالقوه و سازنده کشور را به نیروهایی بالفعل برای توسعه کشور تبدیل نمود. نقش اشتغال در تامین معاش افراد، اولین و شاید مهمترین دلیل است. یکی از متغیرهای کلیدی آموزش کیفی است که با دو متغیر مرتبط دیگر، اشتغال و هویت همراه می باشد، که باعث توانمندسازی و خودباوری و کسب مهارت های فردی و اجتماعی می شود. یکی از عوامل زدودن بیکاری سیاستگذاری دقیق و مدون در حوزه آموزش کیفی است. اهمیت به آموزش کیفی می تواند منجر به توانمندسازی جوانان در بخش معنا و هویت، مهارت و خلق فرصت ها گردد. آنچه باعث شده اشتغال پذیری به عنوان استراتژی کارآمدی برای بهبود شاخص اشتغال و مبارزه با فقر و محرومیت اجتماعی مورد توجه قرار گیرد، ظرفیت خاص این مفهوم است. در مجموع، جامع ترین تعریفی که از اشتغال پذیری می توان مبنای پژوهش قرار داد، از این قرار است: اشتغال پذیری، توانایی شخص برای به دست آوردن اولین شغل و یا استخدام شدن اولیه وی، حفظ شغل، جابجای بین نقش ها و فعالیت های کاری در یک سازمان و عنداللزوم کسب شغل جدید و در شکل ایده آل آن تثبیت کار مناسب و در حد کفایت انجام کار موثر است.

کلیدواژه ها:

اشتغال ، اشتغال پذیری ، راهکارها ، جوانان ، آموزش ، مهارت