موعودگرایی در الهیات سیاسی ایرانیان
محل انتشار: فصلنامه جستارهای سیاسی معاصر، دوره: 2، شماره: 1
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 311
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_POLST-2-1_007
تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1400
چکیده مقاله:
موعودگرایی در اندیشه و عمل سیاسی ایرانیان جایگاه ویژه ای دارد. به اعتباری، می توان یکی از ویژگی های فرهنگ سیاسی ایرانیان را باور به ظهور منجی برای نجات از دشواری های سیاسی و اجتماعی دانست. گویی به رغم گسست ها و چندپارگی ها، نوعی تداوم یا استمرار نیز در تاریخ اندیشه سیاسی ایرانیان در کار بوده است. فرشته زمین ایرانیان در هر عصر درگیر وضعیتی مخاطره آمیز بوده، و در خاک خود امیدهای گوناگون پرورده است. محور این مقاله شرح و تحلیل عناصر موعودباوری و منجی طلبی در دستگاه افسانه پردازی مزدایی ایران شهری است، و تلاش می کنیم تا بهره ها و امکان های موعودباوری ایران شهری را با تکیه بر چهار مقوله «وضعیت مخاطره»، «اصل امید»، «اصل عدالت»، و «وعده دموکراتیک» استخراج کنیم. این تلاش نظری بر استلزامات افق پساسکولار تکیه دارد. می توان دو پرسش را برای پیشبرد مباحث این مقاله مطرح کرد: عناصر موعودباورانه در الهیات سیاسی مزدایی کدام اند؟ در بستر الهیات سیاسی ایرانی، چگونه می توان وعده دموکراتیک را در کنار اصل امید و اصل عدالت پروراند؟
کلیدواژه ها:
کلیدواژه ها: مسیانیسم ، مسیانیسیتی ، الهیات سیاسی مزدایی ، سوشیانت ، نجات ، وضعیت مخاطره ، اصل امید ، دریدا ، بلوخ ، بنیامین
نویسندگان
رضا نجف زاده
دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه تهران و دبیر گروه جریان شناسی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات