منطق ساخت شکنی و سیاست عملی

چکیده ساخت شکنی یا واسازی به مثابه رویکردی معارض با عقل گرایی سنت فلسفی غرب، در پی افشای پیش فرض هایی در نظم گفتاری رایج است که بنا به ادعا مبتنی بر تقابل های درون زبانی و لذا قراردادی اند. بنابراین، با تخریب بنیان های هرگونه مرجعیت فکری، عرصه را به روی ورود امکان های دیگر گشوده است و بدین سبب به لحاظ نظری با منطق دموکراتیک پیوند می یابد. اما در عمل با ضربه زدن به هرگونه معیار، با سیاست فاصله زیادی می گیرد؛ زیرا تصمیم گیری سیاسی مستلزم ابتنا بر معیارها و توجیه مستدلی است که این منطق فی نفسه با آن سر ناسازگاری می یابد. این مقاله که بر ساخت شکنی فلسفی به مفهوم دریدایی تمرکز دارد، در پی پاسخ به این پرسش است که «با چه موضعی در قبال منطق ساخت شکنی می توان به استفاده از توان انتقادی آن در نظریه سیاسی اندیشید؟»؛ بر این اساس ابتدا به بررسی دلالت های این رویکرد در دو شکل ایجابی و سلبی می پردازد و سپس «نظریه انتقادی رادیکال» را به مثابه «تفسیری بازسازانه» از ساخت شکنی پیشنهاد می دهد، زیرا نگارنده بر این نظر است که لازمه کاربردپذیری رویکرد ساخت شکنی در نظریه سیاسی و بالطبع ایفای نقش در روند بازاندیشی در «سیاست عملی» در گرو اتخاذ روش بازسازانه است.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: ساخت شکنی ، عقلانیت ، سیاست ، پساساخت گرایی ، نسبی گرایی ، غیریت ، دموکراسی در راه ، دریدا