مقایسه کارایی درمان شناختی – رفتاری با تحریک الکتریکی فراجمجمه ای بر باورها و افسردگی افراد دچار اختلال وسواس فکری - عملی

مقدمه: اختلال وسواس جبری یک بیماری عصب روان شناختی مزمن و مقاوم به درمان است که اغلب در دوران کودکی ایجادشده و در بلندمدت منجر به مشکلات قابل ملاحظه در زندگی فرد می شود. هدف این پژوهش، مقایسه کارایی درمان شناختی – رفتاری با تحریک الکتریکی فراجمجمه ای بر باورهای وسواسی و افسردگی در افراد مبتلا به اختلال وسواس جبری شهر تهران بود. روش تحقیق: از جامعه آماری مذکور بر اساس نمونه گیری غیر تصادفی و در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. هر گروه ۱۰ نفر بودند. طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان در پژوهش به پرسشنامه باورهای وسواسی (۲۰۱۱) و افسردگی بک (۱۹۷۲) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس یک متغیری (آنکوا) و تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که هر دو درمان تحریک الکتریکی فراجمجمه ای و درمان شناختی-رفتاری، به-صورت جداگانه باعث کاهش باورهای وسواسی و افسردگی در افراد مبتلا به اختلال وسواس جبری شده اند. نتیجه گیری: از بین دو درمان تحریک الکتریکی فراجمجمه ای و درمان شناختی رفتاری، درمان شناختی رفتاری در کاهش باورهای وسواسی موثرتر از تحریک الکتریکی فراجمجمه ای بوده است. ولی در کاهش افسردگی درمان تحریک الکتریکی فراجمجمه ای موثرتر بوده است.

کلیدواژه ها:

تحریک الکتریکی فراجمجمه ای ، درمان شناختی رفتاری ، باورهای - وسواسی ، افسردگی.