ارزیابی ارتعاش تمام بدن در رانندگان شرکت واحد اتوبوس رانی شهر تهران در سال ۱۳۸۷

زمینه و هدف: مواجهه با ارتعاش تمام بدن به عنوان یک عامل خطر مهم در ایجاد اختلالات اسکلتی عضلانی ستون فقرات در بین کارگرانی که با ارتعاشات تمام بدن در مواجهه هستند، شناخته شده است.رانندگان اتوبوس های شهری در معرض ارتعاشات مکانیکی تمام بدن می باشند و بسیاری از رانندگان از این مواجهه رنج می برند.هدف از این مطالعه ارزیابی ارتعاشات تمام بدن در رانندگان اتوبوس های شرکت واحد اتوبوس رانی شهر تهران می باشد. روش بررسی: ارتعاش تمام بدن در  ۹۰ راننده اتوبوس که در ۳ گروه مجزا الف- ۳۰  راننده اتوبوس ایکاروس (ب- ۳۰ راننده اتوبوس مان ج- ۳۰ راننده اتوبوس شهاب قرار داشتند و به صورت تصادفی انتخاب شده بودند اندازه گیری گردید. اندازه گیری ها در شرایط واقعی کار رانندگان و بر اساس استاندارد  ISO ۲۶۳۱ (۱۹۸۵) صورت گرفت. ارتعاش تمام بدن در سطح صندلی راننده در ۳ محور(X,Y,Z) اندازه گیری و  نتایج به دست آمده برای اتوبوس های مختلف با یکدیگر و مقادیر استاندارد مقایسه شد. نتایج: مقادیر برآیند شتاب معادل کلی ارتعاش در اتوبوس های نوع ایکاروس(m/s۲۷۸/۰ )بیشتر از نوع شهاب (m/s۲ ۷۱/۰( و مقدار این دو بیشتر از نوع مان (m/s۲ ۷۰/۰) می باشد. مقادیر مواجهه به دست آمده برای رانندگان بیشتر از مقدار مجاز مواجهه روزانه می باشد. بحث و بررسی: نتایج نشان می دهد که نوع اتوبوس (محل قرار گیری موتور اتوبوس، عایق کاری ارتعاش و...) و عمر اتوبوس از عوامل تاثیر گذار بر مقدار ارتعاش منتقل شده به رانندگان می باشد که مشابه با نتایج مطالعات پیشین در این زمینه است. 

کلیدواژه ها:

رانندگان اتوبوس شهری ، ارتعاش ، ارتعاش تمام بدن ، شتاب معادل ارتعاش