طراحی مرکز آموزشی با رویکرد زیست محیطی در اقلیم سرد و خشک اردبیل

توسعه پایدار، با توجه مجدد به امر طراحی اقلیمی و بازگشت به معماری بومی محقق می شود. چراکه در این نوع طراحی با استفاده حداکثر از انرژی های پاک و همسازی با شرایط اقلیمی، ضمن تامین شرایط آسایش انسان و کمترین دخل و تصرف در طبیعت، صرفه جویی در مصرف انرژی و حفظ محیط زیست سالم برای نسل های آینده ممکن می شود. ازآنجاکه بی توجهی و ناآگاهی در طراحی فضاهای آموزشی بسیاری از کشورها ازجمله ایران نتایج نامطلوبی را با خود به همراه داشته است. آشنایی و شناخت عواملی که در آموزش دانش آموزان نقش کلیدی و تاثیرگذار دارند باعث می شوند که توجه ما را به توسعه ی این عوامل در طراحی معمارانه ی امروز، بیشتر از قبل جلب نمایند. متخصصین به فکر ابداع راهکارهایی در راستای مقابله با شرایط نامساعد جوی و استفاده از انرژی های طبیعی با به کارگیری شیوه معماری خاصی پرداختند. ازاین رو طراحی اقلیمی همچنان که در پیشینه معماری بومی اکثر نقاط جهان دیده میشود، مجددا۰ موردتوجه قرار گرفت. هر فضای معماری، باید در برابر خصوصیات جغرافیایی و اقلیمی بتواند شرایط مساعدی برای پاسخگویی به نیازهای انسانی فراهم آورد. در این راستا با توجه به گستردگی در نیمکره شمالی و نیز کشور عزیزمان ایران، توجه به طراحی بناها ازجمله مدارس در شهرهای اقلیم سرد و خشک که از مصرف کنندگان عمده انرژیهای فسیلی به شمار میروند، میتواند بخش عمدهای از مصرف و درنتیجه کاهش آلودگی های ناشی از مصرف آن ها را تقلیل دهد. طراحی زیست محیطی رویکردی از طراحی پایدار است که تلاش می کند با استفاده و بهره گیری هرچه بیشتر از انرژی موجود در طبیعت تا حد امکان شرایط محیطی مناسبی در فضاهای زیستی مورداستفاده انسان ایجاد نماید. نوشتار پیش رو عنوان میدارد که به کارگیری مولفه های معماری بومی با توجه به ضوابط و تکنولوژی همچنین نیاز کاربران درروند رسیدن به پایداری زیست محیطی موثرند لذا سعی شده است که این مولفه ها تا حد امکان در طراحی به کار گرفته شوند. ازاین رو به کارگیری این مولفه ها به منظور دستیابی به طراحی مدرسه پایدار و چگونگی بالا بردن کیفیت آسایش در این محیطها و کاهش مصرف منابع انرژی میباشد که از اهداف این پژوهش هستند.

کلیدواژه ها:

طراحی نوین ، زیست محیطی ، مراکز آموزشی ، اقلیم سرد و خشک.