مروری بر کاربرد سیستم CRISPR/Cas۹ در کاهش انکوژن زایی سرطان تیروئید آناپلاستیک

سرطان تیروئید یکی از شایع ترین تومورهای بدخیم غدد درون ریز است که بروز آن طی سالهای متوالی افزایش یافته است. این سرطان شامل سرطان پاپیلاری (% ۸۵-۷۵ )، سرطان فولیکولار ۲۰ -۱۰) %)، سرطان مدولاری (%۸-۵) و سرطان آناپلاستیک (کمتر از ۵ درصد) است. سرطان آناپلاستیک تیروئید (ATC) در حدود %۲از کل موارد ابتلا به سرطان تیروئید را شامل میشود و جزو تهاجمی ترین،کم تمایزترین و کشنده ترین انواع سرطان تیروئید است. روشهای درمانی متفاوتی برای این سرطان همچون استفاده از ید رادیواکتیو (I۱۳۱) ، شیمی درمانی، رادیوتراپی به واسطه پرتو خارجی و سرکوب هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) به واسطه لووتیروکسین استفاده شده است، ولی در اغلب مواقع بی اثر بودهاند. در واقع تشخیص اولیه این سرطان بسیار مشکل است و درمان موثری برای آن وجود ندارد. بیماران مبتلا، سنی حدود ۶۰ الی ۷۰ سال داشته و معمولا بیشتر از یک سال پس از تشخیص زنده نمی مانند. CRISPR/Cas۹ یکی از قویترین، ارزانترین و پردامنهترین ابزارهای ویرایش ژنتیکی در عصر حاضر است. CRISPR، ابزاری برای برش DNA در یک نقطه خاص است که طی آن با حذف، تغییر و برگرداندن DNA به سلولهای بیمار قدرت مبارزه با سرطان به شیوه ای بسیار کارآمدتر به او داده میشود. در این مطالعه به بررسی کاربرد سیستم CRISPR/Cas۹ در درمان سرطان تیروئید آناپلاستیک و محدودیتها و کاربردهای آن پرداخته میشود.

کلیدواژه ها:

ATC ، CRISPR/Cas۹ ، EGFR ، ویرایش ژن