مروری بر کاربرد درستی یابی در سیستم های سایبر فیزیکی

سیستم های سایبر فیزیکی موضوعی بسیار مهم است که در زمینه مدل سازی و تحلیل درستی یابی سیستم پیچیده، با توجه به تاثیر محیط نامشخص بر کنترل دینامیکی سیستم های سایبر فیزیکی مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از اهداف درستی یابی بررسی این است که آیا سیستم مجموعه ای از الزامات را برآورده می کند یا خیر. برای سیستم های سایبر فیزیکی مانند خودروهای بدون راننده، فضا پیماهای خودران و سیستم مدیریت ترافیک هوایی، درستی یابی برای بررسی ساخت سیستم های ایمن با اطمینان بالا است. ارزش درستی یابی سیستم های سایبر فیزیکی وابسته به رابطه بین وضعیت نرم افزار و وضعیت سیستم فیزیکی است. این رابطه به دلیل ماهیت زمان واقعی و جدول زمانی مختلف دستگاه فیزیکی، حسگرها و محرک ها و نرم افزاری که تقریبا همیشه هم زمان و توزیع شده است، می تواند پیجیده باشد. کنترل و درستی یابی سیستم های سایبر فیزیکی بسیار دشوار است، زیرا شامل ترکیبی از پویایی گسسته (ناشی از عناصر محاسباتی) و پویایی مداوم (ناشی از عناصر فیزیکی) می باشد. در این مقاله با استفاده از روش مرور توصیفی- تحلیلی، روش های مختلف درستی یابی سیستم های سایبر فیزیکی در مقالات اخیر بررسی شده است. در نگارش این مقاله، از هشتاد و شش مقاله در ژورنال ها و کنفرانس های مختلف استفاده شده است. در این مقاله برخی از تلاش های مرتبط در مورد درستی یابی سیستم های سایبر فیزیکی در جنبه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به بررسی های صورت گرفته، سیستم های سایبر فیزیکی باید قابلیت اطمینان در عملکرد و الزامات امنیتی را دارا باشند تا بتوان جنبه های فیزیکی و تصادفی ماژول های مختلف را درنظر گرفته و روابط متقابل آنها را تجزیه و تحلیل کرد.

کلیدواژه ها:

سیستم های سایبر فیزیکی ، درستی یابی ، بررسی مدل ، امنیت