تاثیر نسبت های مختلف آمونیوم به نیترات بر ماندگاری بعد از برداشت دو رقم توت فرنگی

در این آزمایش تاثیر محلول های غذایی با نسبت های مختلف آمونیوم به نیترات بر ماندگاری بعد از برداشت دو رقم توت فرنگی درشرایط گلخانهای مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با دو رقم با نام های Camarosa و Selva و شش تکرار انجام شد. تیمارها شامل چهار نسبت مختلف آمونیوم به نیترات به صورت ( 25:75،50:50 ، 75:25 و 0:100 ) بود. برای تهیه محلول غذایی از فرمول هوگلند و آرنون استفاده گردید. غلظت نیتروژن در تمامی تیمارها 200 میلی گرم در لیتر و ثابت بود و تنها نسبت های آمونیوم به نیترات اختلاف داشت. مقایسه میانگین دادهها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال 1 و 5 درصد انجام گردید و نتایج نشان داد داد که نسبت های مختلف آمونیوم به نیترات اثر معنی داری در سطح 5% بر ماندگاری هر دو رقم داشت. بطوریکه بیشترین ماندگاری در رقم Camarosa مربوط به تیمار 25:75 بود و در رقم Selva با افزایش مقدار آمونیوم از 0 به 75 درصد ماندگاری بعد از برداشت کاهش یافت و بیشترین مقدار آن در تیمار 0:100 مشاهده شد

کلیدواژه ها:

محلول های غذایی ، ماندگاری بعد از برداشت ، توت فرنگی ، شرایط گلخانه ای