بررسی کارنامه ی هدایت پژوهی در ایران از ۱۳۳۰تا۱۳۸۱

 صادق هدایت یکی از تاثیر گذارترین نویسندگان معاصر است که در پیوند با آثار و شخصیت او کتاب ها و مقاله های گوناگونی پدید آمده است. این پژوهش بر آن است ابتدا با نگاهی کلی و با توجه به آثار پدید آمده، رویکردهای هدایت شناسی را تبیین کند و پس از آن، سیر هدایت پژوهی را از سال۱۳۳۰تا۱۳۸۱ به صورت دوره های دهساله تحلیل و بررسی نماید.یافته­ های پژوهش نشان می­دهد در دهه ی سی که هدایت شناسان نخستین تجربه های خود را در زمینه ی پژوهش درباره­ی هدایت کسب می کردند، بیشتر در زمینه هایی چون تحلیل ویژگی­های روحی و اخلاقی هدایت، تاثیر پذیری او از نویسندگان خارجی و شیفتگی هدایت به علوم خفیه مطالبی می نوشتند. در این دوره ۵۱مقاله و ۱۲کتاب درباره ی هدایت نوشته شد. در دهه ی چهل با رشدی دو برابری، ۱۲۴مقاله و ۶ کتاب درباره ی آثار هدایت و به ویژه داستان های او نوشته شد و جنبه های تازه­تری از زندگی و آثار هدایت بررسی شد. در دهه ی پنجاه نیز ۱۴۵مقاله و ۸ کتاب درباره ی خودکشی هدایت و علل آن و موضوع های کلی دیگر تحریر گردید. از دهه ی شصت، تجربه ی نویسندگان در زمینه ی هدایت پژوهی رفته رفته افزوده گشت و نویسندگان با تکیه بر دانش خود در زمینه ی نقد ادبی به نقد و بررسی آثار هدایت پژوهانه همت ورزیدند. در این دوره نیز ۱۶۰ مقاله و ۴ کتاب درباره ی هدایت به چاپ رسید. به طور شگفت آوری در دهه ی هفتاد ملاحظه می گردد که دامنه ی موضوع ها و مبحث های هدایت شناسی افزایش می یابد و این پدیده شاید مربوط به افزایش دانش نویسندگان درباره ی ادبیات معاصر و همچنین ادبیات جهان باشد که موضوع مورد علاقه ی فراوان هدایت بود. در این دهه، ۱۷۰ مقاله و ۴۵ کتاب درباره ی هدایت نوشته می شود. به طور عمده می توان گفت که هدایت شناسی چه از لحاظ کمی و چه از نظر کیفی در این دوره پیشرفت محسوسی داشته است.