ارزیابی منابع سرزمین به منظور توسعه کاربری گردشگری مطالعه موردی: آبخیز زیارت گرگان

زمینه و هدف: گردشگری مهم ترین صنعت سبز دنیا به شمار می آید. عوامل گوناگونی مانند پراکنش و تعداد جمعیت، نوع مالکیت اراضی، اقلیم، منابع آب های سطحی و زیرزمینی، آلودگی، انواع سیمای محیط، طراحی سازه و شهری، علایم، زیبایی منظر، باورهای اجتماعی، فرهنگ، معیارهای زیستی و نظایر آن توسعه یک منطقه را برای توریسم تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این پزوهش، ارزیابی منابع سرزمین برای توسعه گردشگری در حوزه آبخیز زیارت گرگان در استان گلستان می باشد. روش: ابتدا عوامل موثر بر کاربری گردشگری متمرکز و گسترده به طور مجزا، در منطقه شناسایی و نقشه های مربوط در سیستم اطلاعات جغرافیایی تهیه گردید. برای وزن دهی به نقشه ها، از فرایند آنالیز سلسله مراتبی استفاده شد. جهت مشخص نمودن مکان های مناسب برای هر دو نوع کاربری گردشگری از روش ارزیابی چند معیاره استفاده شد. درانتها دو نقشه نهایی ادغام و نقشه کاربری گردشگری منطقه مشخص شد. نتایج: طبق نتیجه ۱۵/۱۱۳۷ هکتار از کل آبخیز برای گردشگری گسترده و ۴۸/۶ هکتار از منطقه برای گردشگری متمرکز تخصیص داده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، میزان کم مناطقی که به گردشگری متمرکز اختصاص یافته و به خصوص پراکندگی و تکه تکه بودن آن ها، نمایانگر این حقیقت است که منطقه برای توسعه گردشگری متمرکز مناسب نبوده و پتانسیل لازم را جهت توسعه زیرساخت ها و نیز ساخت و سازها به خصوص به صورت متراکم دارا نیست. لذا پیشنهاد می گردد ساخت و سازهای مسکونی در این منطقه تحت کنترل قرار گرفته و منطقه در راستای گردشگری گسترده توسعه یابد.

کلیدواژه ها:

آبخیز زیارت ، توسعه کاربری گردشگری ، ارزیابی منابع سرزمین ، فرایند آنالیز سلسله مراتبی ، روش ارزیابی چند معیاره