بررسی نقش بام های سبز به عنوان راهبردی در جهت ارتقای کیفیت محیط زیست شهری از منظر معماری پایدار
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 336
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ESTJ-18-5_050
تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1400
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: بام سبز یکی از رویکردهای نوین معماری و شهرسازی و برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار است که از آن می توان در جهت افزایش سرانه فضای سبز، ارتقای کیفیت محیط زیست و توسعه پایدار شهری بهره برد. استفاده کاربردی از بامها می تواند به عنوان امکان بهره برداری بهینه از زمین های شهری قلمداد شود. هدف اصلی این تحقیق بررسی نقش بامهای سبز به عنوان راهبردی در جهت ارتقا کیفیت محیطزیست شهری از منظر معماری پایدار میباشد. روش بررسی: جهت دستیابی به اهداف تحقیق، پرسشنامهای مشتمل بر ۲۲ سئوال طراحی شد و در اختیار ۳۰ نفر از متخصصان در زمینه معماری و شهرسازی قرار داده شد. سوالات پرسشنامه با توجه به مباحث معماری و توسعه پایدار شهری به سه گروه اصلی تاثیرات بامهای سبز شهری در ابعاد چهارگانه (اکولوژیکی، اقلیمی، زیست محیطی و اقتصادی- فرهنگی)، تفاوتهای سیستم بام سبز فشرده و گسترده و تفاوتهای سیستم بام سبز و سیستم بام معمولی طبقه بندی شدند. جهت بررسی پایایی پرسشنامه از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. در نهایت جهت تحلیل پرسشنامهها سه فرضیه شکل گرفت. یافته ها: میزان پایایی پرسشنامه ۷۲۷/۰ به دست آمد که نشان دهنده پایایی مناسب آن بود. پس از بررسی فرضیهها، هر سه فرضیه مورد تایید قرار گرفت که اثر بخشی بالای بامهای سبز در جهت ارتقا کیفیت محیطزیست از منظر معماری پایدار را نشان می دهد. نتایج به دست آمده از تحلیل پرسشنامهها و فرضیهها نشان داد در مجموع از نظر ۷۰-۸۰ درصد متخصصان، بام های سبز در راستای ارتقای کیفیت محیطزیست و توسعه پایدار شهری از اهمیت ویژهای برخوردار میباشند و در واقع در طراحی و برنامهریزی، رابط ما و طبیعت به شمار میآیند. نتیجه گیری: بامهای سبز میتوانند اثرات منفی ساختمانها در اکوسیستم محلی و در پی آن مصرف انرژی در بناها را کاهش دهند و در تغییرات جریان انرژی ساختمانها نقشی تعیین کننده داشته و در عین حال جنبه زیبا شناختی برای ساکنان شهر داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد رضوانی
استادیار گروه محیط زیست و منابع طبیعی، دانشگاه پیام نور، واحد تهران، ایران.
محمد مهدی پایروند
کارشناس ارشد مدیریت در سوانح طبیعی، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مهدی نوجوان
(مسوول مکاتبات): دانشجوی دکتری برنامه ریزی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مهدی صهبا
کارشناس ارشد مدیریت در سوانح طبیعی، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :