مدلسازی تعدیل شدت جزیره های گرمای شهری با رویکرد پشت بام های سبز (مطالعه موردی: منطقه ۱۷ شهر تهران)

جزیره گرمای شهری، که از پیامدهای شهرنشینی و شهرسازی با تمرکز فعالیتهای انسانی است، امروزه به مسئلهای بااهمیت در آبوهوای شهری تبدیل شده است. هدف از پژوهش حاضر تبیین و ارزیابی اثر توسعه پشتبامهای سبز بهعنوان راهکاری در کاهش شدت جزیرههای گرمای شهری در منطقه ۱۷ شهرداری تهران است. بدین منظور، با بهکارگیری روش ترکیبی آماری و مدلسازی عددی خردمقیاس اقلیمی به واکاوی میزان اثر پشتبامهای سبز بر تعدیل شدت جزایر گرمای شهری پرداخته شد. با استفاده از اطلاعات بهدستآمده از دادههای میدانی (دماسنجهای نصبشده در هر دو پشتبام) و همچنین خروجیهای مدل خردمقیاس Envi-met در فصول مختلف سال ۲۰۱۶، اختلاف دمای بین دو پشتبام سبز و مرجع استخراج شد. نتایج نشان داد که مقدار اختلاف دما در بعدازظهر و شب بیشتر از صبح است. همچنین، بیشینه اختلاف دمای هوای بین دو بام سبز و مرجع در فصل پاییز بهدست آمد. با واکاوی دادههای میدانی و خروجی گرافیکی مدل مشخص شد که بیشینه اختلاف دمایی بین آنها هنگام شب رخ داده است؛ یعنی زمانی که شدت جزیره گرمای شهری در بیشینه وضعیت خود است. هر دوی اطلاعات اندازهگیریشده و خروجی مدل فیزیکی اقلیم گویای قابلیت مناسب پشتبامهای سبز در تعدیل شدت جزیره گرمای شهری است.

کلیدواژه ها:

بامهای سبز ، تهران ، جزیره گرمای شهری ، شبیهسازی خردمقیاس اقلیمی