پایش گردشگری فصلی شمال غرب ایران با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری (T.C.I)

زمینه و هدف: شناخت پتانسیل­های اقلیمی، به عنوان بستر فعالیت­های انسانی، پایه و اساس غالب برنامه­ریزی­های محیطی و آمایش سرزمین را تشکیل می­دهد؛ امروزه اکثر گردشگران برای انتخاب مقصد ملاحظات اقلیمی را مورد توجه قرار می دهند. هدف از این پژوهش ارزیابی و پهنه بندی فصلی اقلیم گردشگری شمال غرب ایران با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری (T.C.I)است. روش بررسی: در این پژوهش به منظور ارزیابی شرایط اقلیم آسایش از دیدگاه گردشگری، داده­های اقلیمی ۲۲ ایستگاه سینوپتیک شمال غرب ایران در یک دوره آماری ۲۰ ساله (۲۰۱۰-۱۹۹۰) تهیه شدند. در این مدل سیستمی از ۷ پارامتر: میانگین حداکثر دما، میانگین دما، میانگین حداقل رطوبت نسبی، میانگین رطوبت نسبی، مجموع بارش ماهانه، میانگین روزانه ساعات آفتابی و سرعت باد استفاده شد. برای پردازش داده ها از شاخص TCI استفاده شد با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی، نقشه اقلیم گردشگری برای چهار فصل ترسیم گردید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که شاخص اقلیم گردشگری در شمال غرب به علت تضاد توپوگرافی دارای تنوع زیادی در طول سال می باشد. فصل­ تابستان با در برداشتن شرایط (بی­نهایت ایده­ال ۷، وضعیت ایده­ال ۱۰، کیفیت­عالی ۳، شرایط خیلی­خوب ۱ و قابل قبول ۱)  نسبت به سه فصل دیگر در رتبه یک؛ فصل پاییز با شرایط (عالی: ۴، خیلی­خوب: ۱۱، خوب: ۳ و قابل قبول: ۴) رتبه دوم نسبت به سه فصل دیگر؛ فصل بهار با کیفیت(خیلی­خوب: ۲، خوب: ۲، قابل­قبول: ۱۱ و ناچیزحاشیه­ای: ۷) در رتبه سوم نسبت به فصل­های دیگر و فصل زمستان با وضعیت(قابل­قبول: ۱، ناچیزحاشیه­ای: ۱۴، نامناسب: ۵ و بسیارنامناسب: ۲) در رتبه چهارم و نامطلوب­ترین حالات نسبت به سایر فصول به خود اختصاص دادند. بحث و نتیجه گیری: شمال غرب ایران با داشتن جاذبه های گردشگری زیاد می تواند مقدمات حضور گردشگران داخلی و خارجی باشد. مناظرزیبا و منحصربه فرد و شرایط آب وهوای متنوع در تمامی فصول می تواند در راستای توسعه این صنعت گام های استوار برداشته و بهره های فراوان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری فصلی ، منابع آب و هوای ، شاخص (T.C.I) ، اقلیم گردشگری ، شمال غرب ایران