پیامد شیوه های کاربرد پادزیست های پرکاربرد در کشاورزی بر شمار باکتری ها و قارچ های پیرامون ریشه، شناسه های رشدی و شمار گره بر ریشه های گیاه نخود

در این پژوهش پیامد شیوه­های گوناگون کاربرد پادزیست­های پرکاربرد در کشاورزی (جنتامایسین، اکسی تتراسایکلین و پنی سیلین) در میزان­های گوناگون بر شناسه­های رشد اندام هوایی و ریشه­ای گیاه نخود (Cicer arientum L.)، و شمار گره ریزوبیومی و فراوانی همه باکتری­ها، همه قارچ­ها و باکتری­های روده­ای در خاک پیرامون ریشه گیاه پس از ۶۰- روز رشد در گلخانه با طرح اسپلیت-پلات ارزیابی شد. کاربرد پادزیست­ها، حتی جنتامایسین مایه افزایش وزن خشک اندام هوایی گیاه در برابر گواه شد و کم ترین میزان برابر ۹۸/۰ گرم در گلدان در تیمار بدون پادزیست دیده شد. وزن خشک ریشه در کاربرد پنی سیلین به ویژه در میزان بالا بیش ترین بود (۱/۱ گرم در گلدان) و در کاربرد جنتامایسین به ویژه به شیوه بذرمال کم ترین (۴۸/۰ گرم در گلدان) بود. به طورکلی، کاربرد پادزیست ها مایه کاهش نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی در برابر گواه آزمایش شد. کاربرد همه پادزیست ها در برابر گواه مایه افزایش شمار باکتری­های خاک گلدان پس از ۶۰ روز شد. افزایش میزان کاربرد پادزیست­های جنتامایسین و پنی­سیلین شمار گره ریشه نخود را به دنبال هم به میزان ۸/۷۸ و ۷/۵۹ درصد کاهش داد. کاربرد پادزیست­ها به گونه بذرمال بیش ترین پیامد بد بر شناسه­های رشدی گیاه نخود و هم چنین شمار گره­های ریزوبیومی در ریشه گیاه داشت. به طورکلی، پیامدهای پادزیست­ها بر فراوانی ریزجانداران خاک و رشد گیاه به گونه پادزیست و شیوه کاربرد آن بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

اکسی تتراسایکلین ، بذرمال ، برگپاشی ، پنی سیلین ، جنتامایسین ، ریزجانداران خاک