زون بندی تفرجی پارک جنگلی حسن آباد سنندج با روش ارزیابی چند معیاره و مدل مخدوم

زمینه و هدف: ارزیابی توان تفرج ابزاری مهم برای توسعه پایدار گردشگری است و مدیریت مناسب توسعه اکوتوریسم باعث حفظ و غنای زیستی منطقه و رشد اقتصادی مردم محلی می­گردد. این مطالعه با هدف شناسایی و اولویت­بندی مکان­های بالقوه اکوتوریسم پارک جنگلی حسن­آباد سنندج انجام شد. روش بررسی: دو روش ارزیابی تجزیه و تحلیل سیستمی مخدوم و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) در ترکیب با سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) بکارگرفته شد. در روش (AHP) عوامل تاثیرگذار بر تفرج منطقه شناسایی و در قالب پرسش­نامه توسط کارشناسان تفرج مورد مقایسه زوجی قرار گرفتند و پس از وزن­دهی، در محیط GIS لایه­سازی و تلفیق گردیدند. در روش مخدوم پس از شناسایی منابع اکولوژیکی، تجزیه و تحلیل و جمع­بندی داده­ها، واحدهای همگن اکولوژیکی تشکیل و با ویژگی­های اکولوژیکی مدل اکولوژیکی توریسم مخدوم مقایسه شد و نقشه توان تفرجی منطقه بدست آمد در نهایت نقشه­های بدست آمده از دو روش در محیط GIS هم­پوشانی گردید. یافته ها: نتایج مدل AHP  نشان داد کل محدوده ۶/۴۳۴ هکتاری پارک دارای طبقات توان تفرج متوسط به بالا است و محدوده فاقد زون توان تفرج بسیار پایین می باشد. در روش مخدوم منطقه دارای همه طبقات تفرجی به جز زون توان تفرج متمرکز طبقه یک بود. بحث و نتیجه گیری: طبقات توان تفرجی در دو روش دارای ۵۰ درصد هم­پوشانی هستند و چون در هر دو روش محدوده پارک فاقد زون­های نامناسب گردشگری می­باشد، منطقه برای توسعه طرح های طبیعت گردی مناسب می باشد.  

کلیدواژه ها:

فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، تفرج ، ارزیابی توان ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، حسن آباد