بررسی اثر طرح سامان دهی خروج دام و جنگل نشینان بر تجدید حیات در جنگل-های فومن، استان گیلان

زمینه و هدف: چرای جانوران سم دار رایج ترین بهره وری از زمین در سراسر جهان است و یکی از مهم­ترین اختلالات اثر­گذار بر ترکیب گونه­هاست که با نابودی زیستگاه همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی اثر اجرای طرح سامان­دهی خروج دام و جنگل نشینان بر تجدید حیات در جنگل ­های فومن در استان گیلان بود. روش بررسی: بدین منظور، ۲۰۰ قطعه نمونه (۱۰۰ قطعه نمونه در منطقه تحت چرا و ۱۰۰ قطعه نمونه در منطقه بدون چرا) به روش تصادفی سیستماتیک با ابعاد ۱۰۰ * ۱۰۰ متر و به کمک قطعات نمونه دایره ای شکل ۱۰۰ متر مربعی اندازه گیری شد. در هر قطعه نمونه، تراکم زادآوری و کیفیت و سلامت آن بررسی شد. با استفاده از تکمیل پرسشنامه توسط ۱۰۰ دامدار، وضعیت جنگل نشینان نیز ارزیابی شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که بین دو منطقه از نظر زادآوری اختلاف معنی داری وجود داشت، به طوری که تراکم زادآوری در منطقه ساماندهی شده بیشتر از منطقه ساماندهی نشده بود. کیفیت زادآوری نیز در منطقه ساماندهی شده بهتر بود. این طرح نتوانست نیازهای جنگل نشینان را به طور مناسبی فراهم کند. بحث و نتیجه­گیری: این نتایج نشان می دهد که ساماندهی خروج دام اثرات مثبتی در جنگل­های فومن دارد و مدیران منابع طبیعی می­توانند این طرح را در سایر جنگل­های شمال ایران نیز با حفظ حقوق جنگل نشینان اجرا و مدیریت کنند.

کلیدواژه ها:

خروج دام ، تجدید حیات طبیعی ، جنگل نشین ، جنگل های فومن