جذب فلز سنگین جیوه از محلول های آبی به وسیله نانوذرات مغناطیسی عامل دار شده با آمین

زمینه و هدف: امروزه آلودگی بوم­سازگان آبی به فلزات سمی به­خصوص جیوه از نگرانی­های مهم جهانی به شمار می­رود. استفاده از نانو جاذب­ها روشی نوین با کارایی بالا جهت حذف فلزات سنگین از محیط­های آبی است. در این مطالعه به منظور حذف یون جیوه از محلول­های آبی و پساب کلروآلکالی، نانوکامپوزیتFe۳O۴@SiO۲-NH۲ عامل دار شده با گروه آمینی APTMS سنتز شد. روش بررسی: آنالیز­های گرما وزن­سنجی، میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه، و آنالیز تعیین قدرت مغناطیسی به منظور تشخیص و بررسی ویژگی­های نانوکامپوزیت سنتز شده صورت پذیرفت. سپس این نانوکامپوزیت برای حذف فلز جیوه از محلول­های آبی و پساب کلروآلکالی در سیستم ناپیوسته مورد مطالعه قرار گرفت. جذب جیوه در شرایط بهینه (pH: ۶، زمان: ۹۰ دقیقه، مقدار جاذب: ۲۰ میلی گرم) مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج بیشترین ظرفیت جذب تعادلی برای حذف جیوه از محلول های آبی ۴۵/۱۳۰ اندازه گیری شد. درصد حذف جیوه از پساب واقعی حدود ۵۵ % برآورد گردید. به­علاوه از میان مدل­های هم­دمای جذبی مدل لانگمویر به عنوان مدل مناسب برای این جاذب برازش یافت که نشان دهنده­ جذب تک­لایه است. بازیابی جاذب سنتز شده طی پنج چرخه­ متوالی جذب-واجذب توسط اسید کلریدریک ۸/۰ مولار انجام گرفت که از چرخه­ اول تا چرخه­ پنجم حدود ۱۵ % کاهش نشان داد. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان دادند نانوکامپوزیت سنتز شده در این تحقیق از ظرفیت جذب نسبتا بالایی برای جذب یون جیوه برخوردار بوده و قابلیت بازیابی و استفاده­ مجدد این جاذب، به­کارگیری آن را در سیستم تصفیه­ پساب از نظر اقتصادی توجیه­پذیر می­نماید.

کلیدواژه ها:

نانوذرات مغناطیسی ، جیوه ، جذب ، عامل دار کردن ، آمین