بررسی حذف بیولوژیکی سیانور از فاضلاب ساختگی و شناسایی میکروارگانیزمهای مقاوم به سیانور

زمینه و هدف:یکی از پیامدهای فعالیتهای صنعتی، ورود ترکیبات سمی نظیرسیانور به محیط زیست است که بیتوجهی به آن سلامت انسان و سایر موجودات زنده را تهدید میکند. مطالعه حاضر به منظور بررسی حذف بیولوژیکی سیانور از فاضلاب و شناسایی میکروارگانیزمهای مقاوم انجام شد. روش بررسی:  فاضلاب ساختگی از سیانور پتاسیم تهیه شد و در راکتور جریان منقطع (ناپیوسته) با ظرفیت ۲ لیتر، غلظتهای ۵،۲۰، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰  میلیگرم در لیترسیانور مورد بررسی قرارگرفت. لجن ثانویه تصفیهخانه فاضلاب شهری بهعنوان محیط کشت مخلوط در راکتور به کار رفت. میزانCN، NH۳، NO۳، TSS، VSS و باکتریها بر اساس روشهای موجود در کتاب استاندارد متد اندازهگیری شد. همچنین شناسایی روتیفرها، مژهداران و جلبکها نیز با استفاده از میکروسکوپ مدلIIS انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تصفیه بیولوژیکی میتواند تا غلظت ۱۵۰ میلیگرم در لیتر سیانور را از فاضلاب حذف نماید و بالاتر بودن MLVSS اولیه نقش زیادی در حذف غلظتهای بالاتر سیانور دارد. در پایان حذف سیانور پسودوموناس، کلیفرمها(به جز کلیفرمهای مدفوعی)، باسیلوسها، قارچها و همچنین کارچزیوم (از دسته مژهداران)، فیلودینا (ازدسته روتیفرها) و اوسیلاتوریا (از دسته جلبکها) بهعنوان گونههای مقاوم به سیانور و آسپیدیسک، پرولز و آلوتریکس به ترتیب بهعنوان حساسترین روتیفر، مژهدار و جلبک به سیانور شناسایی شدند. بحث و نتیجهگیری: تصفیه بیولوژیکی لجن فعال برای حذف سیانور از فاضلاب یک روش کارآمد است و اگر در آنها از محیط کشتخالص مرکب از میکروارگانیزمهای مقاوم استفاده شود  میتواند جایگزین مناسبی برای روشهای حذف شیمیایی سیانور از فاضلاب صنعتی باشد.

کلیدواژه ها:

سیانور ، تصفیه هوازی ، میکروارگانیزمها ، حذف بیولوژیکی ، فاضلاب