میرمهرداد میرسنجری - استادیار، گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه ملایر، ایران
غلامرضا سیاحتی اردکانی - استادیار، گروه محیط زیست، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان، ایران (مسئول مکاتبات).

زمینه و هدف:یکی از پیامدهای فعالیتهای صنعتی، ورود ترکیبات سمی نظیرسیانور به محیط زیست است که بیتوجهی به آن سلامت انسان و سایر موجودات زنده را تهدید میکند. مطالعه حاضر به منظور بررسی حذف بیولوژیکی سیانور از فاضلاب و شناسایی میکروارگانیزمهای مقاوم انجام شد. روش بررسی:  فاضلاب ساختگی از سیانور پتاسیم تهیه شد و در راکتور جریان منقطع (ناپیوسته) با ظرفیت ۲ لیتر، غلظتهای ۵،۲۰، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰  میلیگرم در لیترسیانور مورد بررسی قرارگرفت. لجن ثانویه تصفیهخانه فاضلاب شهری بهعنوان محیط کشت مخلوط در راکتور به کار رفت. میزانCN، NH۳، NO۳، TSS، VSS و باکتریها بر اساس روشهای موجود در کتاب استاندارد متد اندازهگیری شد. همچنین شناسایی روتیفرها، مژهداران و جلبکها نیز با استفاده از میکروسکوپ مدلIIS انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تصفیه بیولوژیکی میتواند تا غلظت ۱۵۰ میلیگرم در لیتر سیانور را از فاضلاب حذف نماید و بالاتر بودن MLVSS اولیه نقش زیادی در حذف غلظتهای بالاتر سیانور دارد. در پایان حذف سیانور پسودوموناس، کلیفرمها(به جز کلیفرمهای مدفوعی)، باسیلوسها، قارچها و همچنین کارچزیوم (از دسته مژهداران)، فیلودینا (ازدسته روتیفرها) و اوسیلاتوریا (از دسته جلبکها) بهعنوان گونههای مقاوم به سیانور و آسپیدیسک، پرولز و آلوتریکس به ترتیب بهعنوان حساسترین روتیفر، مژهدار و جلبک به سیانور شناسایی شدند. بحث و نتیجهگیری: تصفیه بیولوژیکی لجن فعال برای حذف سیانور از فاضلاب یک روش کارآمد است و اگر در آنها از محیط کشتخالص مرکب از میکروارگانیزمهای مقاوم استفاده شود  میتواند جایگزین مناسبی برای روشهای حذف شیمیایی سیانور از فاضلاب صنعتی باشد.

سیانور, تصفیه هوازی, میکروارگانیزمها, حذف بیولوژیکی, فاضلاب