ارزیابی خسارات محض زیست محیطی در قضیه جبران خسارت نیکاراگوئه به کاستاریکا در دیوان بین المللی دادگستری

با توجه به اهمیت محیط زیست طبیعی برای حیات انسان، هرگونه آسیب و تخریب آن امری مذموم و غیرقابل پذیرش است. مبنای مسئولیت در برابر خسارات زیست محیطی، میان انسان یا محیط زیست در نوسان بوده و همواره میان حقوقدانان در این زمینه اختلاف وجود داشته است. بنابراین تاکنون در بحث خسارات زیست محیطی و ضرورت جبران آن همواره انسان محور اصلی بوده و ارزیابی میزان خسارات وارد شده به محیط زیست در محاکم قضایی یا داوری بر مبنای آسیب­های وارد شده به حقوق بشر مطمح نظر قرار گرفته است. دیوان بین­المللی دادگستری در رای اخیر خویش در اختلاف میان کاستاریکا علیه نیکاراگوئه، برای نخستین بار در تاریخ رسیدگی خویش مفهوم «خسارات محض زیست محیطی» را به رسمیت شناخته و نسبت به ارزیابی این خسارات اقدام نمود. پژوهش حاضر ضمن تحلیل رای دیوان پیرامون این مفهوم، با بهره گیری از داده های کتابخانه­ای درصدد تبیین و تحلیل مفهوم خسارات محض زیست محیطی و شیوه­ی ارزیابی صورت گرفته در مورد آن بوده و در پایان نتیجه می­گیرد که شیوه­ ارزیابی مالی صرف در مورد خسارات زیست محیطی مناسب نبوده و سپس روش­های مطلوب در این زمینه پیشنهاد شده است.  

کلیدواژه ها:

خسارات محض زیست محیطی ، ارزیابی خسارات زیست محیطی ، پرداخت غرامت ، اعاده به وضع سابق ، تفکیک آثار خسارات