توانایی روشهای مبتنی بر موجک در تشخیص عبور از موانع در مسیر حرکت انسان با استفاده از سنسورهای پوشیدنی

توانایی­های حرکتی و کیفیت آن ها تاثیر مستقیم و بسزایی بر کیفیت زندگی دارند. برخورد با موانع هنگام راه رفتن امری غیرقابل اجتناب است و توانائی عبور کم خطر از روی آن ها معیاری از توانایی حرکت در افراد جامعه است. گیرکردن به موانع بهنگام عبور از روی آن ها یکی از شایع­ترین علل سقوط بر زمین است که خود یکی از دلایل عمده بستری شدن و مرگ و میر ناشی از جراحت در سنین بالا  و بیماری پارکینسون است. الگوریتم­هایی که برای پایش حرکت در افراد در معرض خطر سقوط مورداستفاده قرار می­گیرند، برای بررسی تعداد و کیفیت عبور از روی موانع، نیاز به تشخیص اتوماتیک این اتفاق دارند. کارهای بسیار مختصری در زمینه این تشخیص اتوماتیک و فقط بر روی افراد سالم انجام شده است ولی ازلحاظ محاسباتی دارای الگوریتم های پیچیده ای می­باشند. به­علاوه موانعی که  در حرکات روزمره با آن برخورد می شود، دارای ارتفاع های متنوعی می باشند که نیاز به الگوریتم با توانایی های گسترده­تری برای تشخیص دارند. در این مقاله روشی مبتنی بر تبدیل موجک پیوسته ارائه شده و عملکرد آن  در عبور از روی موانع کوتاه و بلند در  شرکت کنندگان سالم و همچنین در بیمار پارکینسون موردبررسی قرارگرفته است. میزان صحت تشخیص اتوماتیک عبور از روی موانع توسط الگوریتم پیشنهادی برای ۱۹ شرکت کننده سالم ۵/۹۸ درصد و برای ۱۲ شرکت کننده بیمار پارکینسون ۶/۹۰ درصد به دست آمد. حداکثر خطا در تشخیص زمان عبور هریک از پاها ۱/۰ ثانیه بوده و قابلیت خوبی در تفکیک ارتفاع موانع­دارد.

کلیدواژه ها:

عبور از موانع ، راه رفتن ، پردازش سیگنال ، موجک ، تشخیص اتوماتیک ، سنسور پوشیدنی