بررسی برخی از خصوصیات ژنوتیپ ها و ارقام گوجه فرنگی هلندی و روسی در شرایط اهواز

سرمای اول و گرمای آخر فصل در کشت بهاره، رشد و نمو گیاه گوجه فرنگی را در خوزستان محدود می کند. ارقام گوجه فرنگی مقاوم به تنش های دمایی برای تولید محصول اقتصادی می تواند یکی از نیازهای اولیه به شمار رود. برای شناسایی ژنوتیپ های سازگار با شرایط کشت بهاره، آزمایشی در سال زراعی ۱۳۸۸-۱۳۸۷ و در دو مرحله قبل از انتقال نشا در قالب طرح کاملا تصادفی انجام و پس از انتقال نشا با طرح آماری آزمون آگومنت بر روی ۴۰ ژنوتیپ مختلف گوجه فرنگی از روسیه، هلند و ارقام رایج منطقه صورت گرفت. صفات مورد ارزیابی شامل: تعداد برگ و ارتفاع گیاهچه در هفته هفتم پس از کشت بذر، زمان ظهور اولین، دومین و سومین گل آذین، تعداد برگ تا ظهور اولین، دومین و سومین گل آذین، تعداد گل در اولین، دومین و سومین گل آذین، زمان تشکیل میوه در اولین، دومین و سومین خوشه میوه، تعداد میوه تشکیل شده در اولین، دومین و سومین خوشه میوه، متوسط وزن میوه و میزان عملکرد، مقایسه شدند. بیشتر ژنوتیپ ها ارتفاع متوسطی(۱۱- ۸ سانتی متر) داشتند. در بین ژنوتیپ های مختلف، زودرس ترین و دیررس ترین به ترتیب ژنوتیپ های شماره ۲۱ و ۴۴ قرار داشتند. ژنوتیپ شماره ۱۶ با میانگین ۲۷۴۴ گرم در بوته بالاترین میزان عملکرد میوه را دارا بود. ژنوتیپ های شماره ۳۲ و ۲۰ میوه های درشت و ژنوتیپ های شماره ۴۳ و ۴۵ میوه های بسیار ریزی داشتند. حساس ترین ژنوتیپ به سرمای اول فصل Sto و مقاوم ترین ژنوتیپ ها به گرمای آخر فصل ۱۶ و  ۲۵ بودند.    

کلیدواژه ها:

زودرسی ، ژنوتیپ ، عملکرد ، گوجه فرنگی