تاثیر کاربرد کود دامی و باکتریهای محرک رشد بر برخی ویژگی های مورفولوژیک و عملکرد گیاه دارویی گشنیز (Coriandrum sativum L.)

به منظور بررسی اثر کودهای آلی و زیستی بر برخی ویژگی های مورفولوژیک و عملکرد گشنیز (Coriandrum sativum L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با ۱۲ تیمار و سه تکرار در ایستگاه تحقیقات همند دماوند وابسته به موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور در سال زراعی ۱۳۸۹ به اجرا درآمد. عوامل مورد بررسی شامل کود دامی در چهار سطح (۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ تن در هکتار) و باکتریهای محرک رشد در سه سطح (تلقیح با ازتوباکتر، تلقیح با آزوسپیریلوم و تلقیح توام با ازتوباکتر و آزوسپیریلوم) بود. علاوه بر این مقایسه ای نیز بین این تیمارها با یک تیمار شاهد (بدون دریافت کود) به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سیزده تیمار و سه تکرار انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین تعداد چتر در بوته (۲/۳۸ چتر)، وزن هزاردانه (۴۰/۴ گرم) و عملکرد دانه (۷/۱۵۸۷ کیلوگرم در هکتار) با مصرف ۱۵ تن کود دامی حاصل گردید. تلقیح بذر با باکتریهای محرک رشد تاثیر معنی داری بر وزن هزاردانه نداشت ولی اثر معنی داری روی سایر صفات داشت، به طوری که بیشترین تعداد چتر در بوته در دو تیمار تلقیح با ازتوباکتر (۷/۳۴ چتر) و تلقیح با آزوسپیریلوم (۱/۳۴ چتر) و عملکرد دانه (۸/۱۵۱۷ کیلوگرم در هکتار) در تلقیح با آزوسپیریلوم بدست آمد. اثر متقابل در بین عاملها بر روی تعداد چتر در بوته و وزن هزاردانه، معنی دار گردید. مقایسه میانگین ها بیانگر آن بود که از نظر تعداد چتر در بوته تیمار شامل مصرف ۱۵ تن کود دامی و تلقیح توام با ازتوباکتر و آزوسپیریلوم و نیز از نظر وزن هزاردانه و عملکرد دانه، تیمار مصرف ۲۰ تن کود دامی و همراه با تلقیح با آزوسپیریلوم برتری محسوسی در مقایسه با تیمار شاهد داشتند.

کلیدواژه ها:

گشنیز (Coriandrum sativum L.) ، تغذیه گیاه ، ازتوباکتر ، آزوسپیریلوم ، دانه