روش شناسی تفسیر شاهی

قرآن کریم به عنوان منبع وحیانی مسلمین، رویکردهای گوناگونی به خود گرفته است. تفسیر فقهی به عنوان نمونه ای ویژه از تفاسیر موضوعی قرآن کریم، قدمتی دیرینه دارد و قدمت آن به اوایل قرن دوم هجری می رسد. در این گرایش تفسیر با جمع آوری مجموعه آیات الاحکام قرآنی درباره مسائل، موضوعات فقهی، حقوق و تکالیف بندگان الهی در یک جا به تفسیر و تحلیل آیات مربوطه پرداخته شده استمعمولا. گردآوری آیات فقهی براساس و ترتیب ابواب فقهی است. تفسیر شاهی از ابوالفتح مخدوم جرجانی از علمای به نام قرن دهم هجری قمری از جمله تفاسیر سودمند و موجز در تفسیر آیات الاحکام است. ایشان دراین کتاب به تفسیر فقهی و طرح بیش از ۳۰۰ آیه درباره مسائل و موضوعات فقهی در دو مجلد پرداخته است. ایشان تفسیرش را با کتاب طهارت آغاز و با کتاب قضاء و شهادات به پایان می رساندمعمولا با آوردن تمام یا قسمتی از آیه شروع به ترجمه و طرح معنا و مراد آیه میکند و همچنین به مسائل ادبی و لغوی به صورت مبسوط می پردازد. پس از آن با نقل آرای دیگر مفسران و فقها از عامه و خاصه در باب مساله مورد بحث به طور خلاصه نظر آن ها را بیان و تایید و در صورت لزوم نقد و در پایان نیز نظر شیعه و رای خویش را که صحیح تر می داند در آن مساله بیان می کند.

کلیدواژه ها:

تفسیر ، تفسیر فقهی ، ابوالفتح جرجانی ، روش تفسیری ، تفسیر شاهی