تحلیل مولفه های موثر بر مشارکت زنان در چرخه ی مدیریت بحران شهر تهران

گروه های گوناگون جامعه می توانند نقش بسیار مهمی در مدیریت بحران ایفا کنند. کشورهایی آسیب پذیری کمتری خواهند داشت که قشر های مختلف مردم به صورت مستقیم در فعالیت های کاهش خطر شرکت کنند و هر کدام توانمندی های خود را برای درک و پاسخ به سوانح متفاوت به عرضه گذارند. بنابراین، با توجه به نقش مشارکت زنان در فرایند مدیریت بحران، شناسایی مولفه ها و تحلیل بر این امر می تواند زمینه ساز حضور موثر آنان گردد. شناخت این مولفه ها می تواند زمینه ساز تبدیل گروه از قشری آسیب پذیر به قشری توانمند، فعال و موثر باشد. از این رو، تحقیق به شیوه ی پیمایشی با تکمیل پرسش نامه به استخراج این عوامل پرداخته است. برای تکمیل داده ها از روش نمونه گیری تناسبی استفاده شد و داده ها با روش تحلیل عاملی بررسی گردید. با استفاده از این روش داده ها و متغیرها مورد نظر خلاصه شد و موثرترین عوامل در این مشارکت تعیین گردید. این عوامل شامل دانش مدیریت بحران، عوامل فرهنگی و جنستی، تقدیرگرایی، احساس قدرت و اعتماد به نفس بود که نتایج در این چهار بعد با استفاده از تحلیل عاملی بررسی شد. در بخش دانش مدیریت بحران مقدار KMO معادل ۷۴/۰ بود و مجموع متغیرهای این بخش در چهار عامل ۴۲/۶۷ درصد از تغییر پذیری (واریانس) متغیرها را تبیین کردند. مقدار KMO در بخش احساس قدرت و اعتماد به نفس ۷۲/۰ بود و متغیرهای این بخش نیز با چهار عامل ۲۷/۶۵ درصد از تغییر پذیری متغیرها را تبیین کردند. مقدار KMO تقدیرگرایی معادل ۵۹۹/۰ بود و این بخش با چهار عامل توانست ۵۶/۵۹ درصد از تغییر پذیری متغیرها را تبیین کند. سرانجام، مقدار KMO هنجارهای فرهنگی- اجتماعی معادل ۷۱/۰ است و ۵۲/۷۰ درصد از تغییر پذیری متغیرها از طریق پنج عامل در این بخش تبیین شده است.

کلیدواژه ها:

Women participation ، Earthquake ، Disaster management ، Strategies ، Tehran ، چرخه ی مدیریت بحران ، مشارکت زنان ، تحلیل عاملی ، شهر تهران